Τις τελευταίες μέρες, όλο και περισσότερο, η πολιτική ηγεσία της χώρας επαναλαμβάνει το αυτονόητο: Θα υπερασπιστούμε την εθνική μας κυριαρχία.
Φυσικά, αποδέκτης την μόνιμης δήλωσης των πολιτικών είναι η Τουρκία και ο Ερντογάν. Αλλά γιατί θα πρέπει να το λέμε συνέχεια; Δεν είναι ηλίου φαεινότερο ότι η Ελλάδα θα υπερασπιστεί την εθνική της κυριαρχία;
Δηλαδή, μέχρι εκεί φτάνει η ικανότητα της εξωτερικής πολιτικής, να επαναλαμβάνει την ίδια αυτονόητη δήλωση;
Σε μία χρονική στιγμή που οι Τούρκοι πιέζουν, υπογράφουν συνθήκες με άλλα κράτη, ο Ερντογάν θα έχει τηλεφωνική επικοινωνία με τον Πούτιν, οι τούρκοι αγοράζουν νέο γεωτρύπανο με σκοπό, όπως λένε οι πληροφορίες να το βγάλουν έξω από την Κρήτη, η Λιβύη σχεδιάζει να επιτρέψει τούρκους στρατιώτες να εγκατασταθούν στα εδάφη της για δήθεν προστασία της αλαλούμ κυβέρνησης της αφρικανικής χώρας, εμείς τι λέμε; Θα υπερασπιστούμε την εθνική μας κυριαρχία!
Αυστηρό μήνυμα έστειλε λέει ο Πρόεδρος, αυστηρό μήνυμα έστειλε ο πρωθυπουργός, ο υπουργός, ο βουλευτής...
Αυστηρό μήνυμα και ας μου επιτραπεί η αφέλειά μου, είναι να βγάλεις μερικές φρεγάτες εκεί που θεωρείς ότι είναι τα σύνορά σου και να περιμένεις με το δάκτυλο στη σκανδάλη. Οπως δήλωσαν για παράδειγμα οι Ιταλοί που στέλνουν φρεγάτα στην Κύπρο αν και αυτοί το κάνουν για εμπορικούς λόγους.
Εμείς, εδώ, θα πρέπει να το κάνουμε για κάτι πολύ περισσότερο. Για την εθνική μας ακεραιότητα. Γιατί ο Τούρκος, όσο δεν τον φρενάρεις με δυναμικό τρόπο, τόσο περισσότερα θα διεκδικεί. Κι αν γίνει πόλεμος; θα πουν μερικοί. Κι αν δεν γίνει; αναρωτιέμαι εγώ. Τα ελληνοτουρκικά είναι ένα σπυρί με πύον που κάποια στιγμή θα σπάσει. Δεν μπορούμε να αποφεύγουμε για πάντα την πρόκληση.