Πολιτιστικές εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν στην Περιφερειακή βιβλιοθήκη 40 Εκκλησιών (Βιζυηνού 57, τηλ. 2310 203443) μέσα στον Ιούνιο 2016.
Την Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016, στις 12.00, θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου «Για μια χούφτα ζωή», της Φωτεινής Βασιλοπούλου, με ελεύθερη είσοδο.
Η Φωτεινή Βασιλοπούλου γεννήθηκε και ζει στην Καλαμάτα. Σπούδασε Αγγλική και Ελληνική Φιλολογία και εργάζεται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Το "Για μια χούφτα ζωή" είναι το πρώτο της βιβλίο.
Απόσπασμα από το βιβλίο
Και κάθε φορά που κάποιος ερχόταν απ' όξω -τοξωτερικό- όλο και γέμιζε το σπίτι της με κάνα ξερό παξιμάδι, κάνα μάτσο ρίγανη, κάνα περισσευούμενο ζαρζαβατικό, που οι γειτόνισσες παρά τις ανάγκες τους στερούσαν από τα παιδιά τους, γρικώντας την ερημιά της. Νιώθανε τύψεις, αλλά και τυχερές μέσα στη φτώχεια τους με την σκέψη ότι δεν έχασαν το ταίρι τους στην ξενιτιά. Αυτές τουλάχιστον και να κοιμόντανε νηστικές θα χόρταιναν με μια νυχτερινή αγκαλιά. Οι τύψεις συνεχίστηκαν ακόμα και μετά το θάνατο της Βουλιώς. Ίσως γι' αυτό να διάλεξαν να στέλνουν στη Βουλιώ τα νιόπαντρα ζευγάρια την πρώτη νύχτα του γάμου τους. Νιώθανε πως έπρεπε να ποτίζουν το στερημένο από έρωτα σπίτι, όπως έκαναν και με τα διψασμένα ζωντανά τους.
Επίσης, την Κυριακή 12 Ιουνίου 2016, στις 19.00, θα πραγματοποιηθεί λογοτεχνική βραδιά, στο πλαίσιο της Λέσχης Ανάγνωσης της Βιβλιοθήκης. Τη συνάντηση, που θα γίνει παρουσία της Αναστασίας Περδίκη, θα απασχολήσει το θεατρικό της έργο «Το τρένο».
Η Αναστασία Περδίκη γεννήθηκε το 1970 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Με τη συγγραφή θεατρικών κειμένων, κυρίως για εφήβους, ασχολείται τα τελευταία δέκα χρόνια. Έργα της έχουν ανεβεί στη σκηνή από ερασιτεχνικές ομάδες. "Το τρένο" είναι το πρώτο της έργο που εκδίδεται.
Θεατρικό έργο οικολογικού περιεχομένου
Ο Άνθρωπος, αφού κατάφερε τελικά να καταστρέψει τη φύση χτίζοντας και το τελευταίο κομμάτι ελεύθερης γης με σκοπό το κέρδος του, ζει μες στην αθλιότητα... Στις πόλεις ειδικά η απελπισία του κόσμου είναι μεγαλύτερη, γιατί δεν υπάρχει πια ούτε ένα δέντρο για να ξαποστάσει το βλέμμα του. Οι περισσότερες γειτονιές έχουν εγκαταλειφθεί στην ασχήμια τους και κανείς δεν έχει διάθεση να αγωνιστεί για το αντίθετο...
Είναι όμως και κάποιοι άλλοι άνθρωποι που δε θέλησαν να προσαρμοστούν. Που γυρνούν στους δρόμους ονειροπόλοι, χωρίς σκοπό. Που παλεύουν να κρατήσουν στη μνήμη τους την ομορφιά που χάθηκε... Απελπισμένοι ψάχνουν να βρουν λύσεις μέσα στη μοναξιά τους, ψάχνουν να βρουν ελπίδα.
"Τα όνειρα θα λάβουν εκδίκηση" λέει ο ποιητής. Κι εγώ έγραψα στον τοίχο: "Ονειρέψου
την πραγματικότητα που θέλεις να ζήσεις". Γιατί πώς ν' αλλάξεις κάτι, αν πρώτα δεν
το έχεις ονειρευτεί;