Τα χειρουργεία πραγματοποιούνται μόνο για τους Αδώνιδες αυτής της χώρας

Επέλεξα - μετά το ατύχημα της μάνας μου - να μείνω μόνος στο σπίτι μου και να μη πάω σε κέντρο αποκατάστασης αναπήρων. Θα ήταν σαν να πήγαινα σε άσυλο πρώιμα, καταναγκαστικά. Δίχως να το επιλέξω.
Η 80χρονη μάνα μου αναγκάζεται με τσακισμένο το ισχίο και ήδη τσακισμένο το άλλο της ισχίο να περιμένει πότε θα την χειρουργήσουν. Λόγω, λέει ιού. Εγώ λέω λόγω ανθρώπινης κατάντιας. Μπορεί και ξεφτίλας.
Αυτή, με τσακισμένα τα δυο της τα πόδια, στο νοσοκομείο.
Εγώ, με αναπηρία 80% στο σπίτι.

Τα παραπάνω είναι από το facebook του Γιάννη Δημογιάννη. Ο Γιάννης Δημογιάννης πάσχει εδώ και 30 χρόνια από σκλήρυνση κατά πλάκας, με ποσοστό αναπηρίας πάνω από 80% και είναι καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο. Μένει μαζί με την 80χρονη μητέρα του, η οποία είναι το άτομο που τον φροντίζει. Η 80χρονη μητέρα του λοιπόν, πριν μέρες έπεσε και έσπασε το ένα ισχίο της. Το άλλο είναι ήδη κατεστραμμένο. Και αυτή τη στιγμή είναι στο νοσοκομείο, περιμένοντας, λόγω της κατάστασης, να εγχειριστεί. Ο Γιάννης Δημογιάννης είναι μόνος του στο απίτι, με 80% αναπηρία.

Το παρακάτω είναι από το twitter του Αδώνη Γεωργιάδη.

«Μετά από εβδομάδες ταλαιπωρίας με μεγάλο πόνο στο πόδι μου, την Πέμπτη έπαθα μια σοβαρή κρίση με αίσθηση μυϊκής αδυναμίας. Οι γιατροί εισηγήθηκαν εσπευσμένη χειρουργική επέμβαση άνευ αναβολής. Χειρουργήθηκα στο ΚΑΤ με απόλυτη επιτυχία. Ευχαριστώ το προσωπικό του όλα πήγαν καλά».

Αυτά, για να μην έχουμε αυταπάτες για το πού ζούμε.