Facebook και Google: γιατί θα πρέπει να μας πληρώνουν;

Είμαστε όλοι οι αγελάδες που μας αρμέγουν τσάμπα?

Οι άνθρωποι παράγουν περισσότερα δεδομένα στο Facebook σε μια μόνο ημέρα από τα δεδομένα που υπάρχουν μαζί σε όλα τα βιβλία που γράφτηκαν ποτέ. Χωρίς να υπολογίσουμε καν τις αναζητήσεις στην Google, τις εκτιμήσεις των αγορών του Amazon και του Alibaba και τις συλλογές δεδομένων από την Microsoft μέσω των Windows. Τα δεδομένα, σε αντίθεση με το χρυσό και το πετρέλαιο, είναι σχεδόν αστείρευτα.

Γιατί λοιπόν δεν πληρωνόμαστε για τη δημιουργία τους;

Για αντάλλαγμα για την παροχή δεδομένων τα οποία είναι η κύρια πηγή εισοδήματος για κοινωνικά δίκτυα όπως το Facebook, έχουμε αναπτύξει νέους εθισμούς, παρακολουθούμε τις εθνικές εκλογές να επηρεάζονται από ξένες δυνάμεις, και συμμετέχουμε άθελά μας στην ανάπτυξη και εκπαίδευση μιας αυτόνομης τεχνολογίας, που θα διαταράξει τη συντριπτική πλειονότητα των βιομηχανιών στους οποίους εργάζονται άνθρωποι σήμερα.

Αλλά δεν έχουμε πληρωθεί…

Το Facebook, από την άλλη πλευρά, έχει: αξίζει σχεδόν μισό τρισεκατομμύριο δολάρια.

Μήπως αυτό σημαίνει ότι είμαστε όλοι οι αγελάδες που μας αρμέγουν τσάμπα το γάλα; Εάν οι προσωπικές πληροφορίες μας αξίζουν τόσο πολύ, πώς γίνεται να παίρνουμε σαν αντάλλαγμα ψευδείς ειδήσεις στο feed μας και μια ατελείωτη ροή διαφημίσεων;

Ίσως το να μην χρησιμοποιείτε το Facebook είναι μια ιδέα, η οποία φαντάζει ουτοπική. Όμως όπως και να το κάνουμε χρησιμοποιείτε ακόμα την Amazon, το Google ή το LinkedIn. Είτε έτσι είτε αλλιώς, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων σε αυτόν τον πλανήτη διαθέτουν τα δεδομένα τους εντελώς δωρεάν.

Όμως ποιος κατέχει πραγματικά και χρησιμοποιεί τα δεδομένα;
Πριν μπορέσουμε να απαντήσουμε, πρέπει να συζητήσουμε γιατί αυτές οι πληροφορίες είναι τόσο σημαντικές και πολύτιμες.

Η διαφήμιση αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων της Google και του Facebook. Αυτά είναι πολλά χρήματα και όλα προέρχονται από τις μοναδικές ικανότητες των εταιρειών τεχνολογίας να παρέχουν λεπτομερείς πληροφορίες και δημογραφικά στοιχεία.

Η τεχνητή νοημοσύνη χρησιμοποιεί δεδομένα όπως οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τον εγκέφαλό τους. Κάθε νευρωνικό δίκτυο χρειάζεται χιλιάδες έως εκατοντάδες εκατομμύρια διαφορετικών δεδομένων για εκπαίδευση. Καθώς το AI ενσωματώνεται σχεδόν σε κάθε βιομηχανία, η ανάγκη για όλο και περισσότερα δεδομένα θα αυξηθεί.

Η αυτοματοποίηση αντικαθιστά τους ανθρώπους στο εργατικό δυναμικό και έτσι οι προγραμματιστές και οι επιχειρήσεις θα χάσουν σιγά σιγά μια τεράστια πηγή δεδομένων, από την παρακολούθηση των υπαλλήλων τους. Αυτό σημαίνει ότι η ανάγκη για δεδομένα είναι πιθανό να αυξηθεί λόγω τόσο της ζήτησης αλλά και της έλλειψης.

Ίσως το πιο σημαντικό πράγμα που θα πρέπει να θυμόμαστε για αυτό το είδος δεδομένων, (από προσωπικές πληροφορίες), είναι το ότι δεν μπορούν να κατασκευαστούν. Οι εταιρείες μπορούν να προσπαθήσουν να τις πλαστογραφήσουν ή να τις παραποιήσουν, αλλά η πραγματική αξία των προσωπικών πληροφοριών μας είναι ότι είναι δικές μας.

Το TNW μίλησε με τον επικεφαλής του τμήματος φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Carnegie Mellon, καθηγητή David Danks, ο οποίος δήλωσε ότι υπάρχουν γενικά δύο τρόποι να εξετάσουμε τα δεδομένα.

Δύο τρόποι να εξετάσουμε τα δεδομένα:

Στην ΕΕ τα δεδομένα είναι μια επέκταση του ατόμου. Δεν είναι ένα προϊόν του ατόμου, αλλά ένα πραγματικό μέρος αυτού του προσώπου. Τα άτομα της ΕΕ διαθέτουν τα δεδομένα τους με αυτή τη λογική. Στις ΗΠΑ όμως χρησιμοποιούν ένα μοντέλο που υποστηρίζει ότι τα δεδομένα ανήκουν στην εταιρεία.
Facebook και Google: Τι συμβαίνει τώρα;

Το Facebook και το Google καθιερώθηκαν επειδή απέκτησαν πρόσβαση σε έναν ολοκαίνουργιο φυσικό πόρο (προσωπικές πληροφορίες) πριν καταλάβουν οι περισσότεροι ότι έχει αξία. Και τώρα που αρχίζει σιγά σιγά να έρχεται το AI, αρχίσαμε να εκτιμούμε τα δεδομένα ξανά.

Αφήνοντας το Facebook, για παράδειγμα, να πουλήσει τα δεδομένα μας χωρίς να μας δώσει κάτι από αυτά τα κέρδη, είναι να να αγοράσαμε μια πίτσα πριν από οκτώ χρόνια για την τότε χαμηλή τιμή των 10.000 bitcoin: σήμερα η ίδια πίτσα θα κόστιζε 8,8 εκατομμύρια δολάρια.

Συμπερασματικά:

Ορισμένοι εμπειρογνώμονες υποστηρίζουν ότι επιβάλλοντας κάποιο φόρο δεδομένων στις μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας θα πρόσφεραν ένα πολύ καλό βασικό εισόδημα. Αν πιστεύετε ότι είναι καλή ιδέα είναι και μια περαιτέρω ένδειξη για το ότι τα δεδομένα μας είναι πολύτιμα.

Αλλά, για να έρθουμε πιο κοντά με την πραγματικότητα σαν “αγελάδες”: τώρα που μας έχουν αρμέξει τόσο πολύ γάλα δωρεάν πώς θα αρχίσουμε να το χρεώνουμε; Είναι μάλλον εξωπραγματικό να περιμένουμε από το Facebook να μας βάλει αύριο στις μισθολογικές λίστες του. Και φυσικά τα κέρδη από τα δεδομένα δεν θα ήταν και τόσο υψηλά. Θα έπρεπε να καταφέρουμε κάθε μία από τις μεγάλες εταιρείες δεδομένων να μας κόψουν επιταγές, πριν μπορέσουμε να εγκαταλείψουμε τις καθημερινές μας εργασίες.

Η TNW μπόρεσε να ορίσει την τιμή στα 480 δολάρια, χωρίς να αναφέρει τον τρόπο που βρήκε το ποσό.

Βέβαια θα ήταν πολύ δύσκολο να εντοπιστεί και να επιβληθεί η σωστή χορήγηση αδειών χρήσης δεδομένων.
Ωστόσο, αν αφήσουμε την Google και το Facebook, θα συνεχίσουν να κερδίζουν δισεκατομμύρια από τα δεδομένα μας χάνουμε, και χάνουμε πάρα πολλά.

Τελικά, ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να αποφασίσουμε ποιος κατέχει τα δεδομένα μας είναι να γίνουμε πιο επιλεκτικοί στο πώς μοιραζόμαστε τις πληροφορίες και να απαιτούμε περισσότερη διαφάνεια από τις εταιρείες που επιτρέπουμε να τα χρησιμοποιήσουν.

Ίσως το Google, το Facebook και το Twitter να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο δουλεύουν, ή ίσως πιθανότατα, μια γενιά ανθρώπων που πέρασαν όλη τη ζωή τους στην εποχή των κοινωνικών μέσων να δημιουργήσει κάποια στιγμή μια καλύτερη πλατφόρμα.

ΠΗΓΗ iguru

Σχετικά άρθρα: