Κακή σειρά τα «Καλύτερά μας χρόνια»

Παρά την προσδοκία μου να θυμηθώ τα νιάτα μου, την εποχή που βίωσα τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, με απογοήτευση βλέπω μία σειρά να εξελίσσεται σε αναμασημένη τροφή μέτριων τηλεοπτικών παραγωγών. Ούτε τα σκηνικά εποχής μπορούν να κάνουν την διαφορά. Δεν αρκούν.

Αυτό που περίμενα ήταν η "μυρωδιά" της εποχής εκείνης. Κάθε ανάμνηση εποχής, συνοδεύεται από ένα "άρωμα", μία ιδιαίτερη αίσθηση που έρχεται ξαφνικά και χάνεται το ίδιο γρήγορα. Το άρωμα της στιγμής εκείνης τότε που δημιουργήθηκε η ανάμνηση. Και η σειρά αυτή κανένα τέτοιο άρωμα δεν ανακάλεσε στη μνήμη μου.

Οι διάλογοι συνηθισμένοι και φτωχοί σε ευρηματικότητα. Σχεδόν εκνευρίστηκα με το επεισόδιο της Παρασκευής, εκεί που η οικογένεια θέλει να κρύψει τα παράνομα φέιγ βολάν και η καλύτερη τελική επιλογή είναι η ταράτσα του σπιτιού τους. Δηλαδή κύριε σεναριογράφε, τόσο ηλίθιοι ήταν οι έλληνες της εποχής εκείνης? Και μετά φύσηξε ..βαρδάρης και σκόρπισε τα χαρτιά. Σκόρπισε και κάθε επιθυμία μου να δω περισσότερα.

Κύριε σεναριογράφε, αν θέλετε να σώσετε τη σειρά, δείτε το Φόρεστ Γκαμπ. Δείτε πώς μέσα από γεγονότα εποχής, μέσα από μία προσωπική ιστορία, μπορείτε να μεταφέρετε τον τηλεθεατή πίσω στο χρόνο. Πώς να αναβιώσετε το "άρωμα" των αναμνήσεων. Τα παλιά κομοδίνα δεν αρκούν.

ΠΙΣΣΑΣ