AΛEΞANΔPEIA της Mαρίας Hλιού
Σκηνοθεσία: Mαρία Hλιού, Σενάριο: Mαρία Hλιού, Stephen Cleary, Μουσική: Ludovico Einaudi, Φωτογραφία: Γιάννης Δρακουλαράκος, Μοντάζ: Γιώργος Tριανταφύλλου, Ηθοποιοί: Jean-Pierre Lorit, Camille Panonacle,
2001, 35mm, έγχρωμο, 105 λεπτά, Dolby SR
Πρόκειται για μια ταινία για τον έρωτα ανάμεσα σε ψέματα και αλήθειες. Η Έλενα και η Νίνα, μητέρα και κόρη, δύο ελληνίδες που ζουν στο εξωτερικό, κάνουν μαζί ένα ταξίδι στην Αλεξάνδρεια, στην πόλη που η Έλενα μεγάλωσε και αναγκάστηκε ν αφήσει το 1956.
Ενώ η Νίνα ανακαλύπτει την πόλη της μητέρας της, συναντάει το Yusri που την γοητεύει, τον Yusri που προσπαθεί να αποφύγει λες και φοβάται τα ίδια της τα συναισθήματα. Το ταξίδι, γίνεται ένα ταξίδι στο παρελθόν, όταν η Νίνα μαθαίνει πως η Έλενα όταν ήταν νέα είχε ζήσει ένα μεγάλο έρωτα στη κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια του 1950 με το γάλλο συγγραφέα Albert Janowski και της ζητάει να διηγηθεί την ιστορία της.
Μητέρα και κόρη έρχονται κοντά για πρώτη φορά, όμως λίγες μέρες αργότερα, η Νίνα ανακαλύπτει, πως η μητέρα της δεν της διηγήθηκε όλη την αλήθεια .
ΜΑΡΙΑ ΗΛΙΟΥ
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Σπούδασε Lettere e Filosofia στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβα στην Ιταλία. Σπούδασε σκηνοθεσία στη σχολή Σταυράκου και στη σχολή Ipotesi Cinema του E. Olmi. Ακολούθησαν μεταπτυχιακά στη Ρώμη με υποτροφία του Ιταλικού κράτους. Εργάστηκε σαν βοηθός σκηνοθέτης σε πολλές μεγάλου μήκους ταινίες στην Ιταλία. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται στην Ελλάδα σαν σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός
Φιλμογραφία
1987 Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ, μυθοπλασία, 16mm, 30
Βραβείο του ΥΠΠΟ
1991 ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ,16mm, 60
Βραβείο του ΥΠΠΟ
Βραβείο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και του Istituto Luce στη Ρώμη
1996 ΤΡΕΙΣ ΕΠΟΧΕΣ 35mm, 90
Βραβείο β γυναικείου, κοστουμιών, μίξης ήχου, 37ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (1996)
Βραβείο Καλύτερης ταινίας στο 23ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Wurzburg, Γερμανία (1997)
1997 ΑΙΓΑΙΟ, ντοκιμαντέρ, 55
για το Υπουργείου Παιδείας
1999 STOP THE BOMBS, ντοκιμαντέρ, 30
2001 ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ, ΜΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, 35mm, 115
Η ταινία διηγείται μια ερωτική περιπέτεια με φόντο τις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας από το Πέραμα ως το Μπουρνάζι και τη φουρτουνιασμένη χειμωνιάτικη θάλασσα. Ένας κρατούμενος για μικροκλοπές, που βγαίνει με 48ωρη άδεια, ερωτεύεται μια νεαρή πόρνη που εγκαταλείπει τον προστάτη της. Χωρίς λεφτά, χωρίς σπίτι, με μοναδική περιουσία ένα κλεμμένο αυτοκίνητο, η κοπέλα, ο κρατούμενος και ο μικρότερος αδελφός του προσπαθούν να επιβιώσουν στη σκληρή πραγματικότητα.
Η δίψα για ζωή, η νεανική απερισκεψία και πάνω απ όλα ο έρωτας, που καθυστερεί την επιστροφή στη φυλακή, θα αναγκάσουν τους τρεις νέους να δοκιμάσουν τα επώδυνα όρια του νόμου και της κυρίαρχης ηθικής .
ΛΑΓΙΑ ΓΙΟΥΡΓΟΥ
Γεννήθηκε το 1949 στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπουδές: Διακοσμητικές και γραφικές τέχνες στη Σχολή Βακαλό. Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Τμήμα εφαρμογών και χαρακτικής) και London International Film School. Στο διάστημα 1983-1993 σκηνοθέτησε δέκα κοινωνικά ντοκιμαντέρ και δώδεκα κοινωνικά και πολιτιστικά ντοκιμαντέρ για την Ελληνική Τηλεόραση.
Φιλμογραφία
1978 - Union Tανern
1979 -Σαλώμη πειραματική ταινία μικρού μήκους.
1994 -ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΧΗ 35mm, 100, έγχρωμη
2001 -ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΝΑΙ ΑΡΓΑ 35mm, έγχρωμη, 95
Βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία. Ο Βαγγέλης είναι ένας 35χρονος άντρας, αποφασισμένος να ξεκόψει από το σκοτεινό παρελθόν και να αλλάξει τη ζωή του. Έτσι δοκιμάζει να κάνει μια καινούρια αρχή στο κτήμα του πατέρα του στην Πελοπόννησο. Οι κάτοικοι της περιοχής του υποδέχονται αρχικά με καχυποψία που μετατρέπεται γρήγορα σε απροκάλυπτη εχθρότητα. Μόνος υποστηρικτής του είναι ο Αστυνόμος της γειτονικής κωμόπολης. Η απόφαση του Βαγγέλη να ξαναχτίσει τη ζωή του και η προσπάθεια του να αντιμετωπίσει το εχθρικό περιβάλλον, εξομαλύνουν την κατάσταση και ο Βαγγέλης μοιάζει να εντάσσεται στην τοπική κοινωνία. Μέχρι τη στιγμή που φτάνει η Μαρία, γυναίκα της ζωής του και σύνδεσμος με το παρελθόν, το οποίο κάνει μοιραία την εμφάνιση του και η ρήξη του ήρωα με το περιβάλλον είναι πλέον αναπόφευκτη. Οι εντάσεις κορυφώνονται, ο Βαγγέλης συνθλίβεται.
ΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΣ
Γεννήθηκε στη Σαλαμίνα το 1963. Σπούδασε Κινηματογράφο και Μαθηματικά. Από το 1984 έως και το 1994 έκανε την παραγωγή στη ραδιοφωνική εκπομπή «Ο Κινηματογράφος στο Τρίτο» (ΕΡΤ. Τρίτο Πρόγραμμα). Σε συνεργασία με τον Αντώνη Κόκκινο και τον Γιάννη Καρυπίδη.
1987 Μακρόθεν μικρού μήκους, 1988 Επικίνδυνη Ζώνη μικρού μήκους
1989 ʼβαξ μικρού μήκους, 1991 Κλειστή στροφή μεγάλου μήκους
Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη Βραβείο Α Ανδρικού Ρόλου (Μηνάς Χατζησάββας) στο 31ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Επίσης τα αντίστοιχα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας του Υπουργείου Πολιτισμού.
1992 Χριστοδούλου-Θεοδωράκης (ντοκιμαντέρ για τη σειρά της ΕΤ2 «Περιπέτεια ενός ποιήματος»
1992 Η Εποχή των Δολοφόνων μεγάλου μήκους Βραβείο Α Ανδρικού ρόλου (ʼκης Σακελαρίου) Βραβείο Β Γυναικείου ρόλου (Μπέτυ Λιβανού) Κρατικό Βραβείο Ποιότητας του Υπουργείου Πολιτισμού
1993 Χάος μικρού μήκους, 1995 Έξοδος
1996 Απόντες μεγάλου μήκους Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Βραβείο Σκηνοθεσίας Βραβείο Σεναρίου Βραβείο Α Ανδρικού ρόλου Βραβείο Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Βραβείο Κοινού Βραβείο του Περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ στο 37ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
1999 Νυχτολούλουδα μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ
2001 11 Δεκεμβρίου
2002 Ο Βασιλιάς μεγάλου μήκους
H ΓYNAIKA THΣ KAI O ΣYΛΛEKTHΣ του Kώστα Σφήκα
Σενάριο-σκηνοθεσία: Kώστας Σφήκας
Επεξεργασία Εικόνας / Καλλιτεχνικός Σύμβουλος / Μοντάζ: Kώστας Δεληγιάννης Μουσική Επιμέλεια: Kώστας Σφήκας
2002, 35mm έγχρωμο, 67 λεπτά, Documentary
« Απόψε κάποιος που ό,τι θέλει κάνει
μου έστειλε από το μνήμα τα παιδιά μου,
χωρίς να τη γνωρίζω, εχθές μου βάνει
τη θυγατέρα αισχρά στην αγκαλιά μου.
Δεν λείπει, τώρα πάρεξ, να χαλάσει
τον Εαυτό του γιατί μ έχει πλάσει».
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ
Ποιος γκρεμίζει ένα σάπιο Σύμπαν;
ΚΩΣΤΑΣ ΣΦΗΚΑΣ
Ο Κώστας Σφήκας (Αθήνα 1927 Ταχυδρομικός απ τα εφηβικά χρόνια- Γυμνάσιο- δυο έτη Παντείου) αρχίζει την περιπέτεια του αυτοδίδακτου κινηματογραφιστή, το 1961 με το φιλμ μικρού μήκους "Εγκαίνια".
Ακολουθούν τα ντοκιμαντέρ "Αναμονή" 1962, και ο "Θηραϊκός Όρθρος" 1968, σε συνεργασία με τον Σταύρο Τορνέ.
Χωρίς ν αναστέλλει την έναρξη της μεταφραστικής προσπάθειας προς τις Ανθρώπινη και Θεία Κωμωδία, για την επεξεργασία ενός κινηματογράφου, αντάξιου της Μαρξιστικής φιλοσοφικής σκέψης, εισάγει την μοντέρνα εικαστική αφαίρεση στην εικόνα αρχίζοντας με το έργο "Μοντέλο" (Α Βραβείο καλύτερης Καλλιτεχνικής Ταινίας Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1974 βρίσκεται από το 1979 στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Ζώρζ Μπομπιντού Παρίσι), μετά τα έργα μ.μ. "Μητροπόλεις" 1975, "Αλληγορία" 1986, "Το Προφητικό πουλί των θλίψεων του Πάουλ Κλέε" 1995, "Προμηθεύς Εναντιοδρομών" 1998, "Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΛΛΕΚΤΗΣ", ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΙΙΙ, ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ Σ ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΚΟΝΤΕ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ.
Η τηλεοπτική εκπομπή "Παρασκήνιο" της εταιρίας CINETIK με τον ανοιχτό ερευνητικό χαρακτήρα της του προσφέρει από το 1976 τη δυνατότητα γυρίσματος ενός σημαντικού αριθμού δοκιμιών:
Ο Βιολιστής Τάτσης Αποστολίδης 1977, Θρήνος για τον Γιάννη Χρήστο 1978 Το τσίρκο της Σοφίας 1979, Κατά Μάρκο Ευαγγέλιο 1979, Ο εξπρεσιονισμός στον κινηματογράφο 1980, Το μοντάζ του Αιζενστάιν 1982, Ποίησις Ανδρέα Εμπειρίκου 1982, Ο μισάνθρωπος του Μολιέρου 1982, Η αποκάλυψη του ηγεμόνα 1992, Ο αινιγματικός κύριος Ιούλιος Βερν-Νέμο Αλληγορία II 1992
ΓYPΩ ΓYPΩ OΛOI του Γιάννη Δράκου
Σενάριο και Σκηνοθεσία Atlas El Dragon Φωτογραφία Δημήτρης Κορδελάς
Mουσική: Ορέστης Φαληρέας, Σεραφείμ, Mοντάζ: Κωνσταντίνος Αδρακτάς.
Hθοποιοί: Lui Lonco, Μάνος Πραματευτάκης, Johhny Repp. Θεοδώρα Βουτσά
2002, 35mm, 90 λεπτά. Dolby stereo
O Kόκκαλος βγαίνει από τη φυλακή, μένει στο διαξονικό τρέιλερ του πατέρα του και χόμπι του είναι οι κομπίνες και οι αρπαχτές. Ο Νίκος μένει σε σκηνή, κουβαλάει καφάσια με σκουμπρί για χαρτζιλίκι και πάθος του είναι το αλεξίπτωτο πλαγίας. Ο Πιερ είναι μηχανικός στο γκαράζ του πατέρα του, και τις ελεύθερες του ώρες τις περνάει «κάνοντας βόλτες».
Όταν δύο νεαρές τους κλέψουν το Μίνι Κούπερ, με το παραπέντε και τη σκηνή μέσα, οι 3 φιλοι μένουν με ενα τροχόσπιτο και ενα αποσυρμένο φορτηγάκι. Συνδυάζοντας τα 2 δημιουργούν το πρώτο κινητό μπαρ της πολης τους.
ΓIANNHΣ ΔPAKOΣ
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Aκολούθησε σπουδές κριτικής και κινηματογραφίας στο USC (University of Southern California) όπου και δούλεψε στην Illusion Entertainment σαν βοηθός του Dan Halsted και του Oliver Stone. Το 1999 ήταν βοηθός σκηνοθέτη στην ταινία «H αγάπη είναι ελέφαντας» του Στράτου Τζίτζη.
ΔYΣKOΛOI AΠOXAIPETIΣMOI της Πένυς Παναγιωτοπούλου
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Πένυ Παναγιωτοπούλου, Φωτογραφία: Δημήτρης Kατσαίτης, Μουσική: Σταύρος Σοφιανόπουλος, Μοντάζ: Petar Markovic, Aγγελος Aγγελόπουλος, Ηθοποιοί: Γιώργος Kαραγιάννης, Στέλιος Mάϊνας, Iωάννα Tσιριγκούλη
2002, 35mm, εγχρωμο, 108 λεπτά, Dolby SR
Locarno Film festival 2002: Leopard for Best Actor
Ο Ηλίας, ένα δεκάχρονο αγόρι που ζει στην Αθήνα στα τέλη της δεκαετίας του 60 ξαφνικά χάνει τον πατέρα του. Η υπόλοιπη οικογένεια προσπαθεί να συνηθίσει την καινούρια πραγματικότητα, καθένας με το δικό του τρόπο, εκτός από το μικρό αγόρι που αρνείται να πιστέψει ότι ο πατέρας του είναι νεκρός. Μη μπορώντας να συμφιλιωθεί με το χωρισμό, υιοθετεί μια παράξενη συμπεριφορά με σκοπό να κρατήσει τον πατέρα του ζωντανό μέσα του για πάντα. Τον περιμένει να γυρίσει από ένα από τα συνηθισμένα επαγγελματικά του ταξίδια. Αρχίζει να φέρεται περίεργα με σκοπό να κρατήσει τον πατέρα του ζωντανό μέσα του. Λέει ψέματα και στέλνει γράμματα στη γιαγιά του, δήθεν από τον πατέρα του. Συνεχίζει να παίζει τα αγαπημένα τους παιχνίδια, παίζοντας και τους δυο ρόλους. Πάνω από όλα, είναι απόλυτα σίγουρος δυστυχώς, ότι ο πατέρας του θα γυρίσει όπως του υποσχέθηκε, για να παρακολουθήσουν οι δυο τους, τους Αμερικάνους να προσγειώνονται στο φεγγάρι, για πρώτη φορά στην τηλεόραση. Αλλά ο πατέρας του δεν μπορεί να κρατήσει την υπόσχεση του, που ήταν η τελευταία του. Η προσγείωση γίνεται. Ο ʼνθρωπος για πρώτη φορά αποχωρίζεται τον πλανήτη του, τη γη. Και ο Ηλίας αποχωρίζεται για πρώτη φορά τον πατέρα του. Μονάχα τότε αντιλαμβάνεται ο Ηλίας ότι έχει απομείνει τελείως μόνος. Στην αρχή νευριάζει, αλλά στο τέλος καταλαβαίνει. Ο πατέρας του δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Δεν θα τον περιμένει άλλο. Μεγαλώνει ξαφνικά. Μια νέα εποχή αρχίζει για τη ανθρωπότητα, αλλά και για τον νεαρό Ηλία.
ΠΕΝΝΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου. Από το 1982 εως το 1985, έζησε στο Λονδίνο όπου σπούδασε φωτογραφία και σκηνοθεσία κινηματογράφου στο Polytechnic of Central London (University of Westminster).
Από το 1986 εργάζεται ως συνεργάτης με την Ελληνική τηλεόραση, παράγοντας και σκηνοθετώντας σειρές κοινωνικού και ψυχαναλυτικού προβληματισμού και σειρές πολιτιστικού περιεχομένου.
Φιλμογραφία
1985 AND IF YOU HEAR FROM MY LOUISE, 16mm, έγχρωμη, 26 λεπτά
1988 ELDORADO, 16mm, έγχρωμη, 30 λεπτά
Βραβείο καλύτερης ταινίας μυθοπλασίας στο 29ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Πρώτο Βραβείο του ΥΠΠΟ
Τιμητική διάκριση του Γαλλικού Κέντρου Κινηματογράφου
2001 ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ: Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ, 35mm, έγχρωμη, 113 λεπτά
Με αφορμή το millennium, η έννοια του χρόνου αναδεικνύεται σε κεντρικό θέμα συζήτησης από τη βιομηχανία του θεάματος και της πληροφορικής. Ποιος διαχειρίζεται όμως σήμερα το χρόνο και ποιος καθορίζει τις «ημερομηνίες ορόσημα»; «Το χρηματιστήριο μέτρα, κι αυτός είναι ο χρόνος που αλλάζει και τον μετρούν τα ρολόγια», απαντά ο αφηγητής της ταινίας. Πρόκειται για έναν αόρατο ήρωα που γίνεται αντιληπτός μέσα από την αφήγηση, παίρνοντας σάρκα και οστά στα σώματα παιδιών, περαστικών , γέρων, ανθρώπων της πόλης και της υπαίθρου, αλλά και ηθοποιών που αποδίδουν διάφορους ρυθμούς του ανθρώπινου σώματος. Ο ήρωας της ταινίας γεννιέται σαν πυροτέχνημα, μαζί με την έκρηξη του millennium. Μεγαλώνοντας, βιώνει τα πάντα βιαστικά: το παιχνίδι, τη γνώση, τη γραφή, την εργασία, το φαγητό, το ταξίδι, τον ερωτά. Από τα video games μέχρι το fast food και το σεξ στα ροζ τηλέφωνα, η ζωή του χτίζεται πάνω σε μια αλλοτριωμένη διαχείριση του χρόνου. Παράλληλα, άνθρωποι καθημερινοί εξομολογούνται την ανάγκη τους για την υπεράσπιση αξιών που κατοικούν στη βραδύτητα, στη διάρκεια των ανθρώπινων πράξεων. Εικόνες, τέλος, από την ποικιλία των ρυθμών της φύσης αλλά και της τέχνης των γλυπτών του Ροντέν, ξαναδίνουν το μέτρο μιας χαμένης ισορροπίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, Συγκριτική Λογοτεχνία και Κινηματογράφο στο Παρίσι. Έχει εργαστεί ως διευθυντής παραγωγής και βοηθός σκηνοθέτη για σειρά ντοκιμαντέρ στη κρατική τηλεόραση.
Φιλμογραφία:
1987-BLUE BLACK : βραβείο σε Φεστιβάλ Super 8- Καρδίτσας και Θεσσαλονίκης.
1990-Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΓΟΠΟΙΟΥ, 16mm, έγχρωμο, βραβείο στο Φεστιβάλ Δράμας (1990)
1994-ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΩΠΑ, 35mm, 18, έγχρωμο, Κρατικό Βραβείο ποιότητας(1994)
1996-ΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑΤΙΣΕ, 35mm, b/w, 43,έγχρωμο
1999-ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΩΝ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΩΝ, 35 mm, color, 1430 Βραβείο στο Φεστιβάλ μικρού μήκους της Δράμας, Καλύτερης Φωτογραφίας, Καλύτερου Μοντάζ, Καλύτερων τραγουδιών. Στα βραβεία Εθνικού κινηματογράφου του Υπουργείου Πολιτισμού: Ειδική Μνεία.
1999-ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. Σειρά 4 επεισοδίων.
2002-ΕΓΚΩΜΙΟ ΒΡΑΔΥΤΗΤΑΣ, ντοκιμαντέρ, Digital Beta, color, 64
Ο Παντελής, υπάλληλος στα απορριμματοφόρα του Δήμου Αθηναίων, για 25 χρόνια, προλαβαίνει τις αλλαγές στο ασφαλιστικό και βγαίνει στη σύνταξη. Η γυναίκα του και η πεθερά του κάνουν σχέδια για το πώς θα βάλουν στο χέρι τα χρήματα του ΕΦΑΠΑΞ αδιαφορώντας πλήρως για τα δικά του όνειρα. Έτσι με την πρώτη ευκαιρία ο Παντελής το σκάει με τα χρήματα για να χαρεί τους κόπους της ζωής του όπως και όπου αυτός θέλει. Μια νέα ζωή αρχίζει όταν εκείνος μεταμορφώνεται σε κομψό 45άρη και περιπλανιέται στο Κολωνάκι, στη Φολέγανδρο, στη Σαντορίνη, μέχρι τη βόρεια Γαλλία. Στα ίχνη του βρίσκονται συνεχώς η γυναίκα του και η πεθερά του με την ελπίδα να του αρπάξουν και να «σώσουν» ένα μέρος των χρημάτων, αλλά και μια φίλη του η Βάσω που παρ όλες τις ερωτικές της εμπειρίες μόνο με αυτόν γνώρισε τον πραγματικό έρωτα.
ΝΙΚΟΣ ΖΑΠΑΤΙΝΑΣ
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε μαθηματικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, κινηματογράφο στο Paris III και μουσική σε διάφορες σχολές. Έχει σκηνοθετήσει σίριαλ για την ελληνική τηλεόραση και δεκάδες ντοκιμαντέρ.
Φιλμογραφία:
1974: «FEED ΒACK» (πρώτη ταινία μεγάλου μήκους 1ο βραβείο Φεστιβάλ Belfort- Εθνικό Φεστιβάλ Γαλλίας νέων σκηνοθετών και 1ο βραβείο Φεστιβάλ Μασσαλίας)
1977: ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΙ ΚΙΚΗ1979: ΝΤΑΝΤΑΔΕΣ
2000: ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣ Κρατικό βραβείο ΥΠΠΟ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, ηθοποιού (Νίκου Καλογερόπουλου), κοστουμιών, μακιγιάζ
2001 ΕΦΑΠΑΞ 35mm, έγχρωμη, 90 λεπτά
Όλα έδειχναν ότι το Μαράκι ήταν φτιαγμένο για μεγάλα πράγματα, για αριστεία και διακρίσεις. Και όμως. Διαψεύδοντας κάθε προσδοκία, η ηρωίδα μας τα παρατάει. Αρνείται να δώσει εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο και ξεμένει στην επαρχία πουλώντας πάστα φλώρες. Κανένας δεν κατάλαβε γιατί εκείνο το ξεφτέρι έμεινε πίσω. Και κανένας επίσης, δεν μπορεί να καταλάβει γιατί το Μαράκι δεν είναι θυμωμένο με τη μοίρα, που τόσο προκλητικά την αδίκησε. Πως καταφέρνει και είναι τόσο δημιουργική κι αισιόδοξη, έτοιμη να κοντραριστεί με την καθημερινή αδικία όπου κι αν εμφανιστεί.
Μοιάζει να καταλαβαίνει κάτι που όλοι οι άλλοι αγνοούν.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΕΥΑΓΓΕΛΑΚΟΥ
Γεννήθηκε το 1962 στον Πειραιά. Είναι η δεύτερη ταινία της μεγάλου μήκους. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια κάνει παραγωγή και σκηνοθεσία σε πολλά ντοκιμαντέρ.
1989 «ΟΛΓΑ» μικρού μήκους
1991 «ΚΥΡΙΑ ΜΙΚΑ» μικρού μήκους
1994 «ΙΑΓΟΥΑΡΟΣ»
2002 «ΘΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙΣ»
Είναι πέντε: η Μαρία, η Ελένη, η ʼννα, ο Γιώργος και ο Γιάννης. Είναι γύρω στα δεκαπέντε και μέχρι τώρα όλα τους έχουν έρθει στραβά, αφού όλα έχουν ξεκινήσει στραβά: είναι παιδιά των ιδρυμάτων. Όλα εκτός από τη φιλία τους. Έτσι, όταν φθάσει η στιγμή που η Ελένη θέλει οπωσδήποτε να βρει ένα ίχνος της μητέρας της-έστω και τον τάφο της- ξεκινούν όλοι μαζί για το ταξίδι. Γυρεύοντας το προσωπικό τους παρελθόν θα ανακαλύψουν ξανά το «μακρινό παρελθόν του κόσμου». Έτσι αυτοί οι «άτυχοι» θα γίνουν οι «ευνοημένοι», αυτοί που θα βρουν, μέσα από τη δύναμη της φιλίας, το δρόμο που οδηγεί στην ομορφιά.
ΝΙΚΟΣ ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Για πολλά χρόνια έζησε στο Παρίσι όπου σπούδασε Θέατρο, μουσική και αρχιτεκτονική. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε πολλά διεθνή φεστιβάλ. Το 1988 γύρισε στην Ελλάδα και αφιερώθηκε στον εαυτό του στον κινηματογράφο.
Φιλμογραφία:
1982 ΤΡΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ 35mm έγχρωμη, 30
1991 ΙΣΗΜΕΡΙΑ 35mm έγχρωμη, 105
1997 ΤΟ ΑΘΩΟ ΣΩΜΑ 35mm, έγχρωμη, 90
2002 Ο ΚΟΣΜΟΣ ΞΑΝΑ, 35mm, έγχρωμη, 110
LILLYS STORY του Pοβήρου Mανθούλη
Σενάριο-σκηνοθεσία: Pοβήρος Mανθούλης, Φωτογραφία: Nίκος Kαβουκίδης,
Μουσική: Nίκος Mαμαγκάκης, Μοντάζ: Γιώργος Xελιδονίδης, Hθοποιοί: Juliette Andrea, Bruno Putzulu, Oλια Λαζαρίδου, Mηνάς Xατζησάββας, Γιώργος Bογιατζής.
2002, 35mm έγχρωμο, 130 λεπτά, Dolby Digital SR
Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά και αναφέρεται στην προετοιμασία μιας ταινίας που δεν γυρίστηκε ποτέ. Ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 1970 που η Μελίνα Μερκούρη είχε την ιδέα να γυρίσουν με τον Μανθούλη μια ταινία που θα μιλούσε για τα όσα συνέβαιναν στην Ελλάδα κατά την εποχή της δικτατορίας. Η ταινία εκείνη δεν έγινε ποτέ. Όμως το LILLYS STORY αναφέρεται στην ίδια εποχή, γύρω στα 1970 και στους Έλληνες εξόριστους στο Παρίσι μετά το χουντικό πραξικόπημα του 1967. Έρωτες, τραγικές και κωμικές ιστορίες που έζησαν οι Έλληνες διανοούμενοι, απάτριδες της διασποράς, σε έναν no mans land τόπο εξορίας.
ΡΟΒΗΡΟΣ ΜΑΝΘΟΥΛΗΣ
Γεννήθηκε στην Ελλάδα, αλλά κατοικεί στο Παρίσι από το 1967. Έχει σκηνοθετήσει 6 ταινίες μεγάλου μήκους για τον κινηματογράφο και 114 ώρες τηλεταινιών και ντοκιμαντέρ, κυρίως για την Γαλλική τηλεόραση, συχνά σε συμπαραγωγή με την Ελβετική, Γερμανική και Ελληνική τηλεόραση.
Οι ταινίες του έχουν διανεμηθεί ή μεταδοθεί στις περισσότερα Ευρωπαϊκές χώρες, στον Καναδά, στην Αυστραλία και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η 8ωρη τηλεταινία «Ακυβέρνητες Πολιτείες» έχει προβληθεί 50 φορές στην Γαλλική Τηλεόραση Ένα (TF1).
Συμμετείχε σε διάφορα φεστιβάλ και διαγωνισμούς και έχει πάρει βραβεία στη Θεσσαλονίκη (βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας για την μεγάλου μήκους ταινία «Πρόσωπο με πρόσωπο», το Grand Prix για τα ντοκιμαντέρ, «ʼνθρωποι και Θεοί» και «Η πιο μεγάλη Δύναμη»), στο Λοκάρνο (Βραβείο Επιτροπής για το «Πρόσωπο με πρόσωπο»), στην Αθήνα (Καλύτερου Σεναρίου και Πρώτου Αντρικού ρόλου, βραβεία Κριτικών, για τη μεγάλου μήκους ταινία «Ψηλά τα χέρια Χίτλερ»), στις Βρυξέλλες («Μπλουζ με σφιγμένα δόντια» προτάθηκε για «Καλύτερη Ταινία της Χρονιάς» από την Ένωση Κριτικών για ταινίες μεγάλου μήκους) στα φεστιβάλ F.I.P.A. (Ειδική μνεία για το ντοκιμαντέρ «Ο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος») μεταξύ άλλων. Οι ταινίες του επίσης προβλήθηκαν σε φεστιβάλ όπως οι Κάννες, της Μόσχας, της Λοζάννης και της Ουτρέχτης.
Με αφορμή την πρόσφατη κατοχύρωση της ελληνικής νοηματικής γλώσσας, η ταινία παρουσιάζει την ελληνική νοηματική γλώσσα όπως αυτή διδάσκεται και μιλιέται στη χώρα μας από δεκάδες χιλιάδες κωφούς. Η εικόνα γίνεται κυρίαρχο εκφραστικό στοιχείο των κωφών, καθώς αποτελεί το βασικό εργαλείο της γλώσσας τους. Μέσα από τις εικόνες λοιπόν, η ταινία ανασκευάζει το μύθο της περιθωριακής γλώσσας, εξοικειώνει το θεατή με τον εκφραστικό πλούτο μιας σημαντικής μερίδας της κοινωνίας που ζει και εκφράζεται μέσα από τη «μαγική» δύναμη των νοημάτων, και καταγράφει συγκινητικές, χιουμοριστικές και εντυπωσιακές μαρτυρίες των κωφών στην Ελλάδα, καθώς και στιγμές από την καθημερινότητα τους όπου η επικοινωνία γίνεται με τη νοηματική. Ποδοσφαιρικοί αγώνες, θρησκευτικές λειτουργίες, διαγωνισμοί χορού, φεστιβάλ θεάτρου, μαθήματα, καθημερινή εργασία, μελέτη και έρωτος Κι όλα αυτά μέσα από τη δύναμη της νοηματικής που σπάζει το φράγμα του ήχου και αναδεικνύει την έκφραση του προσώπου, των χεριών και του σώματος ως ένα συναρπαστικό εργαλείο επικοινωνίας, που φωτίζει την ομορφιά και την εκφραστική ποικιλία της νοηματικής γλώσσας.
ΛΟΥΚΙΑ ΡΙΚΑΚΗ
Γεννήθηκε το 1961 στον Πειραιά. Σπούδασε Iστορία Tέχνης, Kινηματογράφο, Γραφικές Tέχνες και Φωτογραφία στο Dartington College of Arts στην Aγγλία. Eργάστηκε στο Συμβούλιο της Eυρώπης στο Στρασβούργο και στο Yπουργείο Περιβάλλοντος της Δανίας ως υπεύθυνη εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Tο 1982 επέστρεψε στην Eλλαδα και ίδρυσε την εταιρεία ORAMA FILMS μια από τις καθιερωμένες εταιρείες παραγωγής θεατρικών παραστάσεων και ποιοτικών ταινιών για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση και το 2000 ίδρυσε την εταιρεία TRICKY TRICK FILMS. Tο 1996 ίδρυσε και διευθύνει τις 2 θεατρικές σκηνές του Θεάτρου 104 - Kεντρο Λόγου και Tεχνης
Φιλμογραφία:
K ι ν η μ α τ ο γ ρ ά φ ο ς (ταινίες μεγάλου μήκους): 2000 NYXTEΣ KΩMΩΔIAΣ-H TAINIA, 1998 ΣYMΦΩNIA XAPAKTHPΩN Worldfest Houston Bronze Award, 1994 KOYAPTETO ΣE 4 KINHΣEIΣ 2 κρατικά Βραβεία YΠΠO, 1990 TAΞIΔI ΣTHN AYΣTPAΛIA ταινίες μικρού μήκους, 2000 TΩPA ΠIA TAΞIΔEYOYME B Βραβείο Mικροσινεμά, 1999 ANOIΞE MIA ΠOPTA, 1981 O ΠEPIΠATOΣ THΣ ΣOYZY
N τ ο κ ι μ α ν τ έ ρ: 2001 TA ΛOΓIA THΣ ΣIΩΠHΣ, 2001 TO AIΓAIO MEΣA AΠO TA ΛOΓIA TΩN ΠOIHTΩN Bραβείο AΓΩN-YΠΠO, 2000 ΠΛAΣTOΓPAΦHMENEΣ ΠPOΣΔOKIEΣ 30, 1990 ΣTA IXNH TΩN APΓONAYTΩN 60', 1989 MAPIA ΦAPANTOYPH ΛEO MΠPOOYEP 30', 1993 O ΘHΣAYPOΣ TOY ΠPIAMOY 30, 1992 O XOPOΣ TON 20ο AIΩNA 55', 1992 ΠPEΛΛOYΔIO ΣTHN AΦPIKH, 1993 APXAIO ΔPAMA ΣYΓXPONEΣ OΠTIKEΣ 55', 1986 TO TAΞIΔI TOY ΔIONYΣOY 60', 1987 TO MONOΠATI ΣTHN INΔIA 14, 1988 BAKXEΣ 80', 1992 KAΛΛITEXNEΣ KAI ΠOΛITIKOI APXITEKTONEΣ THΣ NEAΣ EYPΩΠHΣ 60', 1991 HΛEKTPONIKH EIKONA ντοκιμαντέρ για το Φεστιβάλ Φεράρα 30', 1985 TO ΦEΣTIBAΛ TOY ΛOKAPNO 55'
H MNHMH του Bασίλη Mαζωμένου
Σενάριο και Σκηνοθεσία: Bασίλης Mαζωμένος, Φωτογραφία: Bαγγελης Kουλίνος, Μοντάζ: Mανος Γαστερατος, 3D Animators : Aντώνης Nικολάου, Γρηγόρης, Hθοποιοί: Aγλαϊα Παππά, Δημήτρης Aλεξίου, Αφηγητής: Johannes Augustin
2002, 35mm, έγχρωμο 65 λεπτά,
Η μνήμη ανέσυρε δυο διαφορετικές ιστορίες, τις οποίες ένωσε ένας αδύνατος έρωτας. Μια ηθοποιός κι ένας ποιητής, αδιάφοροι για την πορεία των γεγονότων, βίωναν με το δικό τους τρόπο τη λαγνεία.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΖΩΜΕΝΟΣ
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου ειδικεύτηκε στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Το 1999 ανέβασε στην Πειραματική σκηνή του Εθνικού θεάτρου το έργο "Μυθική Ζώνη". Στο 21ο Fantasporto International Film Festival (2001) στην Πορτογαλία τιμήθηκε με το Μεγάλο Ειδικό Βραβείο, για το σύνολο της δουλείας του.
Φιλμογραφια:
1995 Μέρες Οργής - Ένα Ρέκβιεμ για την Ευρώπη
1996 Ο θρίαμβος του Χρόνου Ειδικό Βραβείο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
1998 Το Χρήμα - μια Μυθολογία του Σκότους Ειδικό Βραβείο της επιτροπής στο Fantasporto International Film Festival, Υποψηφιότητα για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Φανταστικού Κινηματογράφου, Κρατικό Βραβείο Ποιότητας Ελληνικού Κινηματογράφου.
2001 Η Μνήμη
TO MYΣTIKO TOY NOEMBPH του Tάκη Παπαγιαννίδη
Σενάριο Σκηνοθεσία: Tάκης Παπαγιαννίδης, Διεύθυνση φωτογραφίας: Hλίας Kωνσταντακόπουλος, Μουσική: Θωμάς Σλιώμης, Mοντάζ: Γιώργος Tριανταφύλλου, Ηθοποιοί: Γιώργος Διαλεγμένος, Aθηνά Mαξίμου, Πασχάλης Tσαρουχάς, Nίκος Kαλογερόπουλος
2002, έγχρωμο, 35mm, 114 λεπτά, Dolby SR
Ο επιχειρηματίας Μιχάλης Συριανός (Σταμάτης Τσαρούχας) καταδικασμένος για οικονομικά εγκλήματα, αποφυλακίζεται αιφνιδιαστικά. Υποστηρίζει ότι είναι θύμα πλεκτάνης του Ομίλου VOX, όπου διετέλεσε Διευθύνων Σύμβουλος. Προτείνει στον εισαγγελέα Δημητρίου, (Γιώργος Διαλεγμένος), εισηγητή της καταδίκης του, να ανακινήσει την υπόθεση με αντάλλαγμα να τον οδηγήσει στο "Μυστικό Νοέμβρη", οργάνωση που δολοφόνησε τον προκάτοχο του εισαγγελέα. Μια νεαρή, φιλόδοξη δικαστίνα, (Αθηνά Μαξίμου) θα βρεθεί σε δύσκολη θέση αφού θα γίνει ο τελικός αποδεκτής του μυστικού της ταινίας. Ο Συριανός παράλληλα, εγείρει οικονομικές απαιτήσεις από τον όμιλο VOX. Ο κύκλος κλείνει
ΤΑΚΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ
Από το 1972 σκηνοθετεί ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους. Έχει επίσης σκηνοθετήσει ντοκιμαντέρ και τηλεοπτικές σειρές.
Φιλμογραφία:
1978: "Η ηλικία της θάλασσας" Βραβείο Φεστιβάλ Hyeres. Δυο Βραβεία Φεστιβάλ Λειψίας, Βραβεία Μουσικής και Μοντάζ Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, συμμετοχή στα Φεστιβάλ Βερολίνου, Μόσχας και Ν. Υόρκης.
1982: "Ταξίδι στην Πρωτεύουσα" Συμμετοχή στο Φόρουμ Φεστιβάλ Βερολίνου.
1987: "Γενέθλια Πόλη" Κρατικό Βραβείο Ποιότητας, Βραβεία Β' Γυναικείου ρόλου και Μοντάζ, Συμμετοχή στο Φόρουμ νέου κινηματογράφου Φεστιβάλ Βερολίνου.
2002: "Το μυστικό του Νοέμβρη"
Ο Αντώνης και η Ελένη είναι παντρεμένοι. Η ασθένεια του Αντώνη γίνεται αφορμή να έρθει απ την Αμερική ο καλύτερος του φίλος, ο Διονύσης. Ο Διονύσης, εκτός από το να δώσει συμπαράσταση, ψάχνει στην Ελένη τα χαμένα κομμάτια της ζωής του. Ο Αντώνης δεν θα μείνει αμέτοχος. Εκτός από τη μάχη για τη ζωή του, θα πολεμήσει και για την κάρδια της γυναίκας του. Η Ελένη καλείται να πάρει θέση. Και τα παιδία, με όλον τους τον εγωισμό, βάζουν συνεχώς τους δικούς τους όρους. Μυστικά και ψέματα, ένοχες εξομολογήσεις, κρυφά απωθημένα συνθέτουν αυτό το οικογενειακό δράμα.
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΣ
Κατάγεται από την Κεφαλονιά. Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στην Αθήνα.
Φιλμογραφια:
1989 Όταν έχει πανσέληνο κανείς δεν κοιμάται, 16mm έγχρωμο 19 Καλύτερη ταινία στο Φεστιβάλ της Δράμας
1992 Φέτος δε θα πάμε πουθενά 16mm έγχρωμο 50 Βράβευα για Καλύτερο σενάριο, Α Ανδρικού ρόλου, Α Γυναικείου ρόλου Φεστιβάλ της Δράμας, Βραβείο ποιότητας από το Υπουργείο Πολιτισμού
1997 Ιωάννα, σαγαπώ, 16mm, έγχρωμο 58
2002 Όνειρο γλυκά, μεγάλου μήκους
OΣO YΠAPXEI AΛKOOΛ του Δημήτρη Mακρή
Σενάριο-σκηνοθεσία: Δημήτρης Mακρής από το μυθιστόρημα του Δημήτρη Mαμαλούκα Oσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα, Φωτογραφία: Pιpo Ciliberto, Bαγγέλης Mανώλης, Mουσική: Tάκης Δημητρακόπουλος, Ηθοποιοί: Πάνος Kρανιδιώτης, Mαρία Kωνσταντάκη, Mάκης Παπαδάτος, Sergio Danzi, Ileana Spalla
2002, 35mm, έγχρωμο, 103 λεπτά
Tο όσο υπάρχει αλκόολ Mας μεταφέρει σε μια αθέατη πλευρά της σύγχρονης Iταλίας όπου κυριαρχεί ο φόβος, η μοναξιά και η εγκληματικότητα.Aκολουθώντας μια εσωτερική παρόρμηση και αναζητώντας αυτή τη σκοτεινή Iταλία, ο Mιχάλης, ο κεντρικός ήρωας ,ένα βροχερό πρωινό θα φτάσει στι Mιλάνο και θα περιπλανηθεί την πόλη με νοσταλγία, κάθε γωνιά, κάθε κτίριο, κάθε δρόμος είναι αφορμή για να τρέξει η μνήμη στα παλιά. Mια τυχαία γνωριμία θα τον οδηγήσει στα περίχωαρα της πόλης σενα γιγαντιαίο συγκρότημα κατοικιών που όλοι ονομάζουν «εφιάλτη». Eνα μπλοκ βρωμιάς, φτώχειας και εξαθλίωσης, όπου σ΄ένα παγωμένο διαμέρισμα του 17ου ορόφου κατοικούν ο Aνδρέας και η Xριστίνα, έλληνες, πρώην φοιτητές (ξεχασμένοι)εκεί από τον κόσμο αλλά και από τον ίδιο τους τον εαυτό, μην περινένοντας και μην ελπίζοντας σε τίποτα. O Mιχάλης θα μοιραστεί για λίγες ημέρες την άδεια ζωή τους, ανάμεσα σε άσκοπα ξενύχτια, διαλυμένα Alfa Romeo,πολύ λουστραρισμένη τηλεόραση και άφθονο ουίσκι. Θα ερωτευτεί παράφορα τα μελαγχολικά όσο και υπέροχα μάτια της Xριστίνας. O έρωτας τους όλο δύναμη, θα υπερνικήσει τα αόρατα τείχη του δυναστικού μπλοκ, θα τους οδηγήσει σε μια τρελλή φυγή και θα σβήσει αποκαμωμένος λίγες ημέρες μετά έχοντας χάσει σχεδόν αμέσως τη λάμψη και τη δύναμη του.
ΔHMHTPHΣ MAKPHΣ
Γεννήθηκε στην Aθήνα το 1937. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο INTERNATIONALE DEGLI STUDI SOCIALI της Pώμης κι εργάστηκε σε κινηματογραφικές εταιρείες στο Mιλάνο, σκηνοθετώντας κοινωνιολογικά, πολιτιστικά και οικολογικά ντοκιμαντέρ.
1974 Eδώ Πολυτεχνείο Tαινία αφιερωμένη στα ευρωπαικά αντιφασιστικά κινήματα που άνοιξε το Φεστιβάλ Bενετίας της ίδιας χρονιάς.
2003 H απαγωγή του Φανφάνι Aπό το ομώνυμο έργο του Nτάριο Φο
1975 Θόδωρος Aγγελόπουλος: Tαξίδι στη ιστορίαNτοκιμαντέρ
H καγκελόπορτα Aπό το ομώνυμο βιβλίο του Aνδρέα Φραγκιά, συμμετοχή στο Φεστιβάλ Bενετίας
· Tο φράγμα Aπό το ομώνυμο βιβλίο του Σπύρου Πλασκοβίτη,συμμετοχή στο Φεστιβάλ Bενετίας
1986 Oι κεκαρμένοι Aπό το ομώνυμο μυθιστόρημα του Nίκου Kάσδαγλη, συμμετοχή στο Φεστιβάλ Bενετίας
1993 Mια τολμηρή ιστορίαBασισμένο στο βιβλίο του Nίκου Δήμου Tολμηρές ιστορίες 1ο βραβείο Φεστιβάλ Πεσκάρα
Προπατορικό αμάρτημα Bασισμένο στο μυθιστόρημα της Φρίντας Mπιούμπι Σχέσεις οργής
Oσο υπάρχει αλκοόλ Bασισμένη στο βιβλίο του Δημήτρη Mαμαλούκα Oσο υπάρχει αλκοόλ, υπάρχει ελπίδα
Σοφία και Ελένη και Πέτρος και Αλέξανδρος και Δέσποινα και Δάφνη. ʼνθρωποι γνώριμοι, της διπλανής πόρτας με εμμονές, αδυναμίες, αγκυλώσεις, που ταξιδεύουν στη καθημερινότητα γυρεύοντας την επικοινωνία. Η Σοφία εύθραυστη και δίχως άμυνες ψάχνει το άρωμα της ζωής. Η Ελένη προσπαθεί να συνδυάσει καριέρα και παιδί, κάνοντας τα λάθη για τα οποία μέμφεται τη μητέρα της, τη Δέσποινα. Ο Αλέξανδρος, ο ανδρωμένος έφηβος, πασχίζει να αγαπηθεί. Ο Πέτρος διεκδικεί χαμένες σχέσεις. Πρόσωπα και απουσίες προσώπων. Σχέσεις που αρθρώνονται και εξαρθρώνονται. Μέσα από τρυφερές ματιές και ανοιχτές πληγές. Με αντίδοτο μια πρόσκληση ανοιχτή σε όλα. Που την έχουμε κάνει δεκάδες φορές, περιμένοντας και ελπίζοντας, λοιπόν; Πάμε για ένα ούζο;
ΚΛΕΩΝΗ ΦΛΕΣΣΑ
H Κλεώνη Φλέσσα γεννήθηκε στην Καλαμάτα. Σπούδασε φωτογραφία στη Βοστώνη και σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου. Το 1978 τελείωσε την Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας. Επίσης, σπούδασε Ιστορία Κινηματογράφου στη Φιλοσοφική Σχολή Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας. Έχει σκηνοθετήσει για την τηλεόραση πολλά ντοκιμαντέρ, μουσικά προγράμματα και πολιτιστικές εκπομπές.
Φιλμογραφία:
1980 Μια καθημερινή ιστορία
1983 Θαλασσογραφία
2002 Πάμε για ένα ούζο
Ένας βαθύς ανέφικτος έρωτας μέσα σε ένα ερωτικό τρίγωνο. Μια ιστορία εμπιστοσύνης που δεν κατακτιέται .
Μια ταινία για το φόβο. Για τις σχέσεις που σταματούν λίγο πριν την επαφή. Για το φόβο να εκδηλώσεις την αγάπη σου, με αποτέλεσμα την ανικανότητα. Την ανικανότητα να δεις κυρίως τον εαυτό σου κατάματα.
Η ανικανότητα της γυναίκας να πείσει τον άνδρα να την εμπιστεύεται, ενώ έχει μια άλλη σχέση, η αδυναμία της να του αποδείξει τι σημαίνει η αγάπη της γι αυτόν, ο φόβος της να μείνει μόνη μαζί του, όταν νιώθει πως αυτός δεν την εμπιστεύεται και η σεξουαλική ανικανότητα του άντρα, ως όπλο ενός ιδιότυπου σαδισμού, το οποίο γυρνάει μπούμερανγκ εναντίον του.
Η ιστορία ξεκινά από τη γυναίκα (Κατερίνα), συνεχίζει με τους δύο άντρες (Νίκο και Γιώργο). Περνάει από τον ένα στον άλλο αποκαλύπτοντας τους διαφορετικούς τρόπους που αντιμετωπίζουν το θέμα. Και οι τρεις τους νομίζουν πως προσπαθούν να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο. Ενώ βρίσκονται συχνά κοντά στο σημείο να ξεπεράσουν τις αναστολές τους, δεν το κάνουν. Ο τρόπος ζωής τους, η κοινωνική συμπεριφορά που οφείλουν να έχουν, αλλά και η ζήλια ή ο φόβος μήπως πονέσουν τους απομακρύνουν περισσότερο. Προσπαθούν να κατανοήσουν τις πράξεις τους και εγκλωβίζονται στη γοητεία του ακατανόητου που τους συνθλίβει. Ποιος και πως επιβιώνει;
ΣΤΕΛΛΑ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ
Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε Οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, σκηνοθεσία στη σχολή Σταυράκου, κινηματογράφο στη Σορβόννη όπου και έκανε τη διδακτορική της διατριβή.
Φιλμογραφία:
1988 PLUMERIA RUBRA, 16mm, 20 λεπτά
επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα, Oberhausen Film Festival
1989 ΠΛΑΣΤΙΚΟ 16mm, 26 λεπτά
βραβείο ταινίας μικρού μήκους, 1989 Φεστιβάλ Θεσσαλονίκηςl
Διάκριση ΥΠΠΟ, Κρατικά Βραβεία (1990)
1991 ΜΟΔΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ 20Ο ΑΙΩΝΑ, σειρά ντοκιμαντέρ
(8 x 30)
βραβείο ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, 1991
Διάκριση ΥΠΠΟ, Κρατικά Βραβεία (1992)
1993-4 ΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ: ΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ ΤΩΝ ΕΙΔΩΛΩΝ ντοκιμαντέρ, BETA, 30 λεπτά
Από ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΤΟ ΠΟΛΛΑΠΛΟ ντοκιμαντέρ, 16mm, 82 λεπτά
Βραβείο ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, 1993
Κρατικό Βραβείο Ντοκιμαντέρ (1994), Ειδική Μνεία, 1995
Κινηματογραφικό φεστιβάλ Amascultura
1998 ΠΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕ; ντοκιμαντέρ, BETA, 70 λεπτά
2002 ΠΑΡΑ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑ ΠΟΝΤΟ ΠΑΡΑ ΤΡΙΧΑ 35mm, έγχρωμη, 110 λεπτά.
Το "συστημένο πακέτο" ενός άψυχου σώματος μπροστά στην πόρτα του σπιτιού ενός πρώην αστυνομικού, αποτελεί την έναρξη ενός τρελού χορού γεγονότων. Κάπως έτσι ξεκινά ένα παιχνίδι ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν, χωρίς κανείς να γνωρίζει τους λόγους και τις αιτίες. Υποθέσεις φαινομενικά ασύνδετες, κρίκοι μιας αλυσίδας που ο ήρωας καλείται να συνδέσει και να οδηγηθεί στη λύση μυστηρίων. Πρόκειται για τυχαία γεγονότα ή στημένες - προσχεδιασμένες παγίδες;
Μυστήρια, φόνοι, πρόσωπα σημερινά και επίκαιρα όσο ποτέ, ο κόσμος της νύχτας, ο υπόκοσμος, η λεγόμενη "καλή" κοινωνία, η σύγχρονη τεχνολογία και δισκέτες με ενοχοποιητικά στοιχεία. ʼνθρωποι με πολλά πρόσωπα και ρόλους, πρόσωπα σκοτεινά - καλά κρυμμένα - ο πλούτος, η εξουσία και τα πειθήνια όργανα της, τα ναρκωτικά, το κενό και η ειρωνεία της σύγχρονης, μοναχικής ζωής.
ΝΙΚΟΣ ΖΕΡΒΟΣ
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Σπούδασε Ψυχολογία και Κοινωνιολογία. Ξεκίνησε την κινηματογραφική του καριέρα το 1973, σκηνοθετώντας παράλληλα και σειρές για την ελληνική τηλεόραση.
Φιλμογραφία:
1979 Εξόριστος στη Κεντρική Λεωφόρο
1980 Σουβλίστε τους
1981 Ο Δράκουλας των Εξαρχείων
1983 Ντελίριο
1986 Τηλεκανίβαλοι
1993 Γυναίκες Δηλητήριο
1996 Ο Βαρώνος
2002 Στη σκιά του Λεμμύ Κωσιόν
Ο Μάκης, κράχτης σε χασαποταβέρνα και εγκλωβισμένος με τις οικονομίες του στο χρηματιστήριο, συναντά και ερωτεύεται παράφορα τη Ρούλα, τέως Μις Μαζικός Τουρισμός και νυν ερωμένη του Μανωλά, πλούσιου και προέδρου της ΟΛΥΜΠΟΥΡΓΙΚΗΣ, της τεχνικής εταιρείας στην οποία έχει επενδύσει ο άμοιρος φουστανελάς.
Ο Μάκης γίνεται μάρτυρας μιας παρ ολίγου μοιραίας απόπειρας κατά του μεγαλοεπιχειρηματία και ενώ η αστυνομία τον ενοχοποιεί και τον καταδιώκει σαν μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης, ο κύριος Φώτης, ψυχρός εκτελεστής, προσπαθεί να τον στρατολογήσει για τους σκοπούς της. Η μόνη παρηγοριά για τον παγιδευμένο και κυνηγημένο Μάκη είναι ο έρωτας της Ρούλας που τον ακολουθεί στις φονικές περιπέτειές του έως το «έσχατο καταφύγιο» που θα αποδράσουν με τον άπελπι συντάκτη των τρομοκρατικών προκηρύξεων Σπάρτακο.
ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου και εργάστηκε σαν ντεκορατέρ και ενδυματολόγος σε πολλές γερμανικές παραγωγές: LINA BRAAKE, BERLINGER, TAUGENIGHTS, FELIX KRULL των Brustellin και Sinkel. FRANZ BLUM, MANN AUF DER MAUER του Reinhardt Hauff
KIR ROYAL, STONK του Helmut Dietel
DEVILS PARADISE του Vadim Glowna
ZWEI FRAUEN του Carl Schenkel
STROHFEUER, BLECHTROMMEL και VOYAGER (Homo Faber) του Volker Schloendorff. Είναι σεναριογράφος , σκηνοθέτης και παραγωγός των παρακάτω ταινιών:
Φιλμογραφία
1971 DAS GOLDENE DING
1972 DIE WOHNGENOSSIN
1976 BOMBER UND PAGANINI
1978 MILO MILO
1982 ΑΡΠΑ ΚΟΛΛΑ
1984 ΛΟΥΦΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ 35mm, έγχρωμη, 99
1987 ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ 35mm, έγχρωμη, 105
1995 ΠΟΛΗ (Αθήνα, το Λίκνο της Δημοκρατίας), τηλεταινία 35mm, έγχρωμη, 55
1997 ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ 35mm, έγχρωμη, 99
1999 ΘΗΛΥΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ 35mm, έγχρωμη, 104
2001 Η ΦΟΥΣΚΑ 35mm, έγχρωμη, 104
Επτά φύλακες αρχαιολογικών χώρων της Ελλάδας. Απλοί άνθρωποι του μόχθου και της γης, που δούλεψαν και έζησαν δίπλα σε σημαντικούς αρχαιολόγους, μαθαίνοντας από τις γνώσεις και το πάθος τους να τιμούν την έννοια της πολιτιστικής συνέχειας πέρα από σύνορα και ταυτότητες. Ένα οδοιπορικό στους αρχαιολογικούς χώρους μέσα από τις δικές τους μνήμες και μαρτυρίες, πέρα από τα πλαίσια της κατάρα επιστημονικής τεκμηρίωσης. Μια απόπειρα καταγραφής της δικής τους ματιάς πάνω στην Ιστορία που διατρέχει το Χρόνο για να γίνει βίωμα και παραμύθι που περνάει από γενιά σε γενιά.
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΜΑΝΤΑ
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και Γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Την ίδια εποχή ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Σκηνοθεσία στη σχολή του Λυκούργου Σταυράκου. Από το 1987 εργάζεται ως επόπτης σεναριογράφος και βοηθός σκηνοθέτη σε ταινίες μεγάλου μήκους, διαφημιστικά και σειρές για την τηλεόραση. Μεταξύ άλλων έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες, Γιώργος Κόρρας, Χρήστος Βούπουρας, Βασίλης Βαφέας, Λευτέρης Ξανθόπουλος, Αγγελική Αντωνίου, Γιώργος Πανουσόπουλος, Σωτήρης Γκορίτσας, Jonathan Nossiter και Θεόδωρος Αγγελόπουλος.
Φιλμογραφία:
1984 Χειμώνας
1986 Συνάντηση
1991 Αναδρομές
2004 Οι Φύλακες του Χρόνου
Ένας άντρας σαραντάρης μόνος, παρέα με τσιγάρα, μπύρες, χάπια και τον Μπελαφόντε, το καναρίνι του. Με πειραγμένη υγεία, σκάρτη ζωή και ένα σωρό μπάτσους στη πλάτη του Σ ένα δεκαενιάχρονο πιτσιρικά συναντάει ένα σύντροφο. Στο δρόμο τους πέφτουνε πάνω σε παρακμιακά μπαρ, βρώμικα στριπτητζάδικα, παράνομους, μπάτσους, ναρκωτικά, κυνηγητά και φόνους. Μαζί με την Έλσα, το Βατόμουρο και την Μαυρούκα, αποφασίζουν να «τα πιάσουν χοντρά» και να φύγουν για την Πάϊτα, ένα νησάκι έξω απ τις ακτές του Περού Με μόνα όπλα τους, την αγάπη τους και δυο περίστροφα, ξεκινάνε το ταξίδι για τον Παράδεισο.
ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940. Σπουδές Σκηνοθεσίας Κινηματογράφου και Σκηνογραφίας Θεάτρου. Σεναριογράφος ο ίδιος των ταινιών που σκηνοθέτησε.
Φιλμογραφία:
1975 ΕΥΡΥΔΙΚΗ Β.Α. 2037Βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας, σκηνικών, κοστουμιών Βραβείο Επιτροπής Κριτικών Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1975
1979 ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΑΚΟΜΑ Βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας, βραβείο ήχου, μοντάζ και ηθοποιίας και βραβείο της Ένωσης Ελλήνων Κριτικών, Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1979.
1983 ΓΛΥΚΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ Βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας, Καλύτερων Σκηνικών, Κοστουμιών, Καλύτερου Ήχου, Καλύτερου Μοντάζ, και καλύτερης Ηθοποιίας, Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1983
1987 ΠΡΩΙΝΗ ΠΕΡΙΠΟΛΟΣ 108' έγχρωμη Βραβείο καλύτερης Σκηνοθεσίας Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Κρατικό Βραβείο Υπουργείου Πολιτισμού για καλύτερα Σκηνικά, Κοστούμια και Φωτογραφία.
1990 SINGAPORE SLING115' ασπρόμαυρη Βραβεία, Καλύτερου Σκηνοθέτη, Καλύτερης Ηθοποιού, Καλύτερης Φωτογραφίας
1999 ΘΑ ΣΕ ΔΩ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ110', έγχρωμη Επίσημη Συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ Βρυξελλών
2002 Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ
«ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ RAIDEL EL VECINO COUBANO
(Ο ΚΟΥΒΑΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ) » του Aλέξη Tσάφα
Σενάριο -Σκηνοθεσία Aλέξης Tσάφας Φωτογραφία: Mπουρανής Στέλιος
Μοντάζ: Pουσσέλος Aραβαντινός Mουσική: Πέδρο Πίνις
Αφηγητής Λεωνίίδας Aντωνόπουλος
2002, 35mm, έγχρωμο, 87 λεπτά
Οι κουβανοί που ζουν μόνιμα στην Αθήνα προσθέτουν το δικό τους χρώμα στη ζωή της πόλης.
Η κοινωνικότητα και η εξωστρέφεια, η αγάπη για τη μουσική και το χορό, η νοσταλγία για την πατρίδα τους και η ανάγκη να διατηρήσουν τον κουβανέζικο τρόπο ζωής, συνθέτουν την ξεχωριστή παρουσία τους.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα τον χαρακτήρα των κουβανών γειτόνων μας, ακολουθήσαμε τον Raidel, που ζει ήδη δυο χρόνια στην Ελλάδα, σε ένα ταξίδι στην πατρίδα του. Παράλληλα, με αφορμή μια αυθεντική κουβανέζικη φιέστα στην καρδιά της Αθήνας, με την οποία οι κουβανοί γιορτάζουν την εθνική επέτειο της πατρίδας τους, τα μέλη της παροικίας μας μιλούν για τη ζωή τους στην Ελλάδα, αναδεικνύοντας την γοητεία του «διαφορετικού».
AΛEΞHΣ TΣAΦAΣ
Γεννήθηκε στην Aθήνα το 1956.
Σπούδασε κινηματογράφο και για πολλά χρόνια εργάστηκε σαν βοηθός σκηνοθέτη.
Eχει σκηνοθετήσει τέσσερεις μικρού μήκους ταινίες και μια μεγάλου. Παράλληλα έχει σκηνοθετήσει εκπομπές και ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση.