Εδώ και χρόνια μιλήσαμε και γράψαμε -scripta manent- για την εις βάρος της Ρούμελης, μεγάλη Αθηναϊκή αναπτυξιακή απάτη. Το ότι της φόρτωσαν το Α.Ε.Π. των Οινοφύτων ώστε να αφαιρεθεί από την Αττική, να την φτωχύνει πλασματικά για να πλιατσικολογήσει επί του τρίτου πακέτου -π.χ. Ολυμπιακά έργα- σε βάρος κοινοτικών κονδυλίων που θα έπρεπε να διοχετευθούν προς άλλες περιφέρειες. Από την άλλη, η Στερεά Ελλάδα να εμφανίζεται ως η πλουσιότερη περιφέρεια της χώρας ενώ στην πραγματικότητα είναι η φτωχότερη των 13. Πιο φτωχή ακόμη και από την Ήπειρο. Στοιχεία υπάρχουν και είναι γνωστά τόσο στις Βρυξέλλες όσο εδώ.
Ήρθε όμως η ώρα της λυπητερής. Το Δ΄ πακέτο, όπου η Ρούμελη δεν πρόκειται να συμμετάσχει στις περιφέρειες του στόχου 1, των χωρών συνοχής. Τα είπαμε αυτά ότι θα συμβούν. Υπάρχουν σε βιβλία φίλων. Λες και η ʼμφισσα είναι πλουσιότερη από την Εκάλη και το Καρπενήσι από το Λαγονήσι.
Και ναι μεν η ευθύνη κυρίως είναι κυβερνητική που παρανόμησε ή αντιπολιτευτική που άλλη μια φορά σίγησε. Όμως και οι αντιπροσωπεύσεις της περιοχής δεν είναι άμοιρες ευθυνών. Δεν τις τιμά το ας με λένε κασαπίνα κ.λ.π. Όπως φυσικά δεν τιμά τους πρωθυπουργούς που χωρίς απολογία πεπραγμένων το έστριψαν ή τους χειριστές των πακέτων αυτουργούς υπουργούς και υφυπουργούς που τους απέσυραν.
Αγαπάμε τη Θράκη και θλιβόμαστε που είναι προτελευταία -σύντομα θα επανέλθουμε εκ νέου στις ψευδολογίες των τοπικών αποστόλων και στις ευθύνες που υπάρχουν- όμως πιο πολύ αυτή τη στιγμή οφείλουμε να σεβαστούμε το δίκαιο, τη Δημοκρατία και την αλήθεια που υποφέρουν περισσότερο σε μια άλλη περιφέρεια της χώρας. Έτσι χρειάζεται να είμαστε Ρουμελιώτες. Να γίνουμε όλοι οι Θράκες, όλοι οι Έλληνες, Ρουμελιώτες. Θέλουμε να γίνουν εκ των υστέρων όλοι τους, Θράκες.
Στο αδίκημα που έγινε και συνεχίζεται να γίνεται σε βάρος της Ρούμελης και που παραμένει πολιτικά ατιμώρητο συνωστίζονται πάμπολλοι ενεχόμενοι. Από τους πρασινωπούς αυτουργούς έως τους κυανούς καθώς και άλλων χρωμάτων συνεργούς, που όλοι τους, έχουν από πάνω το θράσος να ψελλίζουν προεκλογικά την ιερή λέξη, περιφέρεια. Να κόπτονται υπέρ της ενώ την ατίμασαν πολλαπλά.
Αιδώς. Σε όλους τους επικεφαλείς. Από τα λεγόμενα κόμματα έως τα ψηφοδέλτια επικρατείας που από την κορυφή μέχρι τα νύχια, όταν δεν είναι καριεροκρατίας και πολυθεσίας είναι αθηνοκρατίας ή και όλα μαζί.
Θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα αν υπήρχε ο θεσμός του εκλεγμένου περιφερειάρχη κυβερνήτη αντί για το βαλτό προεστό που τόσο οι απερχόμενοι όσο οι επερχόμενοι, επιμένουν να διατηρήσουν. Να συνεχίσουν δηλαδή να κάνουν και νέες Ρούμελες. Πότε στη Θράκη, πότε στο Αιγαίο -το Νότιο ήδη το έχει υποστεί- και πότε στην Πελοπόννησο.
Το οξύ περιφερειακό πρόβλημα της χώρας, το μεγαλύτερο της Γηραιάς Ηπείρου όχι μόνον των 15 αλλά και των 25 -αν όχι περισσότερων-, αποτελεί προνομιακό χώρο για την έναρξη αναγέννησης της ιστορικής Ελληνικής Δημοκρατικής παράταξης. Κάτι που φυσικά ούτε αποτελεί μεταβιβάσιμο πολιτικό και τηλεοπτικό κτήμα ούτε είναι προϊόν αποδοχής κληρονομιάς αλλά που πριν από όλα, χρειάζεται να λυτρωθεί.
Η 7η Μαρτίου προσφέρει αυτή τη δυνατότητα. Ο λόγος για μια ήττα που όμως επέχει θέση νίκης. Μια ήττα νικηφόρα.
Σουφλί, Φεβρουάριος 2004
*Ο Πασχάλης Χριστοδούλου είναι πρώην Δήμαρχος Σουφλίου και υποψήφιος Νομάρχης Έβρου το 2002.
pashalsf@otenet.gr
