Ανάμεικτα ήταν τα συναισθήματα τα οποία με κατέλαβαν τις πρώτες στιγμές που η προβοκάτσια του Εχίνου έγινε γνωστή. Είπα όμως να μη μιλήσω γιατί η φόρτιση, αν και καταδεικνύει ύπαρξη ενέργειας, δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος. Σκέφτηκα ότι υπάρχουν οι θεσμικοί εκπρόσωποι της Θράκης και θα μιλήσουν αυτοί. Πέρασε άλλωστε αρκετός καιρός από τα χρίσματα και χρειάζεται επίσης πολύς για τα νέα. Δεν μπορεί να παραμείνουν άφωνοι όπως ήταν όταν ένα κομμάτι του Ελληνισμού, η Κύπρος, δίδασκε αξιοπρέπεια και μας χρειαζόταν όλους στο πλάι της. Στην πορεία αποδείχτηκε ότι εμείς έχουμε ανάγκη από πολιτικές στάσεις όπως αυτή των Κυπρίων.
Είπα ακόμη ότι για τα αυτονόητα, όπως η ύπαρξη των Πομάκων στη Θράκη καθώς και των άλλων μειονοτικών ομάδων οι οποίες προστατεύονται από το άρθρο 45 της συνθήκης της Λοζάννης, τα λόγια περισσεύουν. Αυτό είναι και το πραγματικό περιεχόμενο της πολυπολιτισμικότητας, αυτό ισχύει από άκρου σε άκρο σε όλη τη γηραιά ήπειρο που είναι θεμελιωμένο στις αρχές και τις αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού όπως και της δημοκρατίας. Η ισονομία και ισοπολιτεία μεταξύ Πομάκων και Τούρκων όφειλε να είναι κοινός τόπος, πρότυπο αναφοράς για τις μειονότητες.
Περίμενα επίσης λιγότερη σπουδή από τους επίσημους της πολιτικής, τόσο τους εν Αθήναις όσο των δικών τους στην Θράκη αλλά και των λεγόμενων Μ.Μ.Ε, να μειώσουν και να περιορίσουν τη σημασία του συμβάντος. Οι αγωνιώδεις εκφράσεις «είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό», «να πέσουν οι τόνοι», «λεπτές ισορροπίες», είναι δηλωτικές του άγχους και της πολιτικής αμηχανίας που κυρίευσε εκείνες τις στιγμές την κυβερνητική όσο αντιπολιτευτική Ελλάδα.
Πέρασαν αρκετές μέρες, το συμβάν του Εχίνου, μιας περιοχής που κατοικείται από Πομάκους, τείνει να ξεχασθεί, αν αυτό δεν έχει γίνει, βοηθούντων και των ΜΜΕ και τίποτε από τα παραπάνω δεν συνέβη. Ούτε οι θεσμικοί εκπρόσωποι της Θράκης μίλησαν ούτε και κανείς πείσθηκε ότι στη Θράκη, η οποία αποτελεί τον παράδεισο παρουσίας και δραστηριότητας των κάθε λογής ΜΚΟ και παρατηρητηρίων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, υπάρχει ισονομία και ισοπολιτεία ανάμεσα σε Πομάκους, Τούρκους και Αθιγγάνους.
Αντίθετα η αστραπιαία ή και προετοιμασμένη παρουσία των προξενικών αρχών, με τα συμπαρομαρτούντα τους από την Κομοτηνή τα οποία επί διήμερο ενημέρωναν την Ελλαδική κοινή γνώμη από τα παράθυρα, στο χώρο του Εχίνου, αποδεικνύουν ότι μόνο τυχαία δεν έγιναν όσα έγιναν. Καταδεικνύουν επίσης την κεμαλική εκδοχή της πολυπολιτισμικότητας στη Θράκη. Και όλα αυτά σε ευρωπαϊκό χώρο και έδαφος στο οποίο η έννοια της αξιοπρέπειας, κατασυκοφαντείται και χλευάζεται.
Θα μπορούσα να πω πολλά. Περιορίζομαι όμως σε ένα λυπάμαι. Κυρίως για την αφωνία των θεσμικών της Θράκης.
*Διετέλεσε Δήμαρχος Σουφλίου 1995-1998. Υποψήφιος Νομάρχης Έβρου στις εκλογές του 2002.
