Η «διαπλοκή» του αγροτικού με την πολιτική και τη Δημοκρατία
Του Πασχάλη Χριστοδούλου {*}
Δεν υπάρχει νομίζω πιο μεγάλο και σοβαρό ολίσθημα για το πολιτικό κόμμα του ΠΑΣΟΚ και τον επικεφαλής, να κάνει ό,τι ο προκάτοχός του, με τις υπαρκτές έντυπες όσο και τηλεοπτικές αθηναϊκές αρχές. Δέκα φορές, ο πολιτικός αυτός χώρος, που διατείνεται ότι ακόμη εκπροσωπεί τη Δημοκρατική παράταξη, να σέρνονταν στα δικαστήρια, παρά μια, στα ηθικά. Να αναγκάζεται ο υπερήφανος κάποτε κόσμος της, να απολογείται στα λογικότατα ερωτήματα των πολιτών, για το ιστορικό εκείνο κόμμα που κατέληξε να μπερδεύει τα οχυρά με τα άχυρα.
Ένα κόμμα το οποίο αντί να είναι η συλλογική φωνή, θεματοφύλακας και οχυρό Δημοκρατίας, να φέρεται ως πληρεξούσιο των Μέσων και των όποιων κατόχων-μετόχων τους. Ένας συλλογικός αχυράνθρωπος ή και ρακοσυλλέκτης. Δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε ότι Παπανδρέου το ίδρυσε, Παπανδρέου το διαλύει. Ας μην επεκταθώ στην ενδιάμεση όσο και θλιβερή μεσοβασιλεία, στις τεχνικές όσο και τα μυστικά των επιτυχιών της. Ούτε βέβαια στις τετραετίες αντιπαροχές, από «αξιοποιήσεις» εθνικών ή μη οικοπέδων της Ανατολικής Μεσογείου. Ούτε στους χορηγούς επικοινωνίας.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι ο πρόσφατος νομοθετικός χειρισμός των Μέσων, ισοδυναμεί με το «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε». Γιατί, παρά το ισχυρό όντως Δημοκρατικό άλλοθι, πέραν των χρωματικών αλληθωρισμών των νυν κυβερνώντων και των ενδόμυχων προσδοκιών τους για μια ανάλογη στάση των Μέσων, όπως η απέναντι στους προκατόχους τους, οι εξελίξεις απέδειξαν μέχρι στιγμής, ότι αυτός που κορώνα γράμματα κερδίζει, είναι και πάλι ο βασικός μέτοχος. Η υπόθεση δεν έχει να περιμένει καμιά γιατρειά, στο πεδίο που αναζητείται. Το είπαμε πολλές φορές. Αλλού χρειάζεται να ψαχτεί. Και μάλιστα με έναν τρόπο επείγοντα. Γιατί αν περάσει λίγος ακόμη ανεκμετάλλευτος καιρός, και αρχίσει να εξαντλείται το καύσιμο από το ρεζερβουάρ, δυο πράγματα μπορεί τότε να συμβούν. Το πρώτο είναι να μη γίνονται πιστευτά όσα θα επιχειρηθούν, ακόμη και αν λένε κάτι. Το δεύτερο, οι αρχές που έλεγα στην αρχή, θα επιστρέψουν δριμύτερες.
Εδώ και καιρό, προτείναμε μια καινοτομική λύση για το ζήτημα της Δημοκρατίας στη χώρα. Από το δημοψήφισμα για την αιρετή περιφέρεια και τη συγκατοίκηση σε αυτήν, μέχρι τη δημιουργία των δυο πνευματικών ινστιτούτων ή αρχών ή τραπεζών ιδεών. Τόσο για τη Δημοκρατία, όσο και για την οικονομία και την ανάπτυξη. Τα δυο αυτά ιδρύματα, να υπάγονται απευθείας στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Να το πω αλλιώς. Η υδρομάστευση, προκειμένου να ξεδιψάσει η κορακιασμένη Δημοκρατία, χρειάζεται πλέον να αναζητηθεί εκτός πρωτεύουσας. Και να υποχρεωθούν τότε τα τηλεοπτικά Λιόσια της τελευταίας, να σεβαστούν το χάρτη των δικαιωμάτων των Ελλήνων στη Δημοκρατία. Κάτι που δεν το έκαναν ποτέ. Αν αυτό δεν είναι γνωστό στους μεν ή στους δε, τότε ας καθίσουν να το σκεφτούν. Έστω και τώρα. Αν το αποσιωπούν, τότε δεν πρόκειται για παρατάξεις αλλά για παραστάσεις.
Μπορεί οι ανά τον κόσμο δεξιές κυβερνήσεις να μην έχουν μέσα στην κουλτούρα τους, ταξικούς αγώνες και συλλαλητήρια. Και μπορεί οι πρόσφατες κινητοποιήσεις να το διέψευσαν και αυτό πλήρως, με τους αγρότες να ορθώνουν ανάστημα απέναντι στους αδύναμους να εξηγήσουν το φαινόμενο, φιλικούς τους κυβερνητικούς φορείς. Οι οποίοι, παρά την αποχώρηση των τρακτέρ, υπέστησαν δεινή πολιτική και κυρίως ηθική ήττα. Ακόμη μπορεί κάποιοι άλλοι να θυμήθηκαν το γηράσκω αεί κλπ. όταν αναγκάστηκαν να μπουν στη γωνία. Και άλλοι τέλος να εξέλαβαν τη Λάρισα για τη Σοφοκλέους. Όμως το ότι έγιναν όσα έγιναν ή όσα θα γίνουν τις επόμενες ημέρες, δεν σημαίνει ότι λύθηκε το πρόβλημα και δεν θα επανέλθει. Θα επανέλθει, και σύντομα.
Όταν ένα θέμα είναι σοβαρό, τότε η Δημοκρατία επιβάλει, πέραν της Κυβέρνησης, να αναλαμβάνει συλλογική πρωτοβουλία, η Βουλή. Προκειμένου για το αγροτικό, η 50μελής διαρκής κοινοβουλευτική επιτροπή παραγωγής και εμπορίου. Όχι κατά τα τετριμμένα, που κάθε τρεις και μια, λένε οι αντιπολιτευόμενοι. Τα προ ημερησίας, που δεν ξέρω γιατί, αλλά με θυμίζουν, τα προ μεσημβρίας. Η έκθεση μετά από την επί τόπου συνεδρίαση της επιτροπής αυτής της Βουλής, θα αποτελούσε την αφετηρία για συζήτηση στο κοινοβούλιο, που θα κινούνταν σε μια ανώτερη πολιτική σφαίρα. Και κάποια στιγμή, μετά και τη συνδρομή του ινστιτούτου ιδεών που έλεγα πιο πριν, θα έρχονταν ένα καλά επεξεργασμένο νομοσχέδιο για το αγροτικό.
Με τέτοιους τρόπους προωθούν τα ζητήματά τους οι Δημοκρατίες στη υπόλοιπη γηραιά Ήπειρο. Τα περί παρανομιών που ακούστηκαν από τον Καραμανλή, όπως επίσης και το ότι αυτές δεν θα επιτραπούν στο μέλλον, δεν πείθουν. Αφού καταρχήν συνιστούν αναλήθεια. Ένα μόνο παράδειγμα από τη χθεσινή μόλις απόφαση της Γαλλικής Κυβέρνησης, φτάνει, αν δεν περισσεύει. Ο λόγος για τη στήριξη με 70 εκατομμύρια Ευρώ, των εκεί παραγωγών κρασιών. Σύνολο εκατό χιλιάδες άνθρωποι. Μάλιστα στη δεξιά, κατά τα άλλα, αυτή χώρα, από πολλών ετών, ισχύει μια ισχυρή συμφωνία, που προώθησε ο μακαρίτης πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας της. Και εφαρμόζεται έκτοτε χωρίς παλινδρομήσεις. Μια φόρμουλα του κοινωνικού συνόλου και του κράτους, όχι απλά ενίσχυσης των αγροτών, αλλά πάκτωσης, ριζώματος στους τόπους τους.
Πολλά σαν αυτά, όπως και ακριβώς αντίθετα, σαν το ξεπάτωμα, το ξερίζωμα, είχε να μελετήσει ένα Ελληνικό ινστιτούτο ιδεών σε μια νέα προσέγγιση του αγροτικού ζητήματος. Από το δρόμο της γαστρονομίας μέχρι τους τρόπους με τους οποίους η χώρα μπορούσε να θέσει το θέμα της συνέχειας για την περίοδο, μετά από τη διακοπή των κοινοτικών επιδοτήσεων στα συμβατικά αγροτικά προϊόντα.. Να ακολουθήσει ανάλογη πολιτική στήριξης στα βιολογικά. Ένα ισχυρό επιχείρημα είναι η προστασία από τους ίδιους πόρους των Ευρωπαϊκών ταμείων, της υγείας των Ευρωπαίων πολιτών. Δεν είναι τυχαίο που χώρες -όπως η Αυστρία- δέχονται στα Νοσοκομεία τους, μόνο βιολογικά προϊόντα. Πολλά μπορούσαν και μπορούν να γίνουν. Ακόμη και να γεμίσει η χώρα αμπέλια. Να προετοιμαστεί για τη στιγμή που και σε αυτή την περίπτωση, θα υπάρξει η νέα διαδικασία ποσοστώσεων.
Όταν μια χώρα μπορεί και επιλύει με πολιτικούς τρόπους τα ζητήματά της, όπως το αγροτικό -όχι με την αναληθή επίκληση της νομιμότητας ή λόγω χιονοπτώσεων, όπως σήμερα ή διαμέσου των βουλκανιζατέρ, όπως χθες- τότε σημαίνει ότι σέβεται πρώτα τον εαυτό της. Δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για μια χώρα στην οποία το μόνο που δεν υπακούει σε περικοπές, είναι το αδιάλειπτο μπούκωμα των αθηναϊκών Μέσων -ούτε λόγος για τα περιφερειακά- με κρατικές διαφημίσεις. Η πολιτεία αυτή, δεν έχει σχέση με τη Δημοκρατία. Όπως δεν έχει σχέση ο «θεσμός» των μισθοφόρων γραφέων. Το παλαιόθεν προσβεβλημένο αυτό όργανο. Όπως τα ίδια, έστω και σε μικρότερη κλίμακα, συμβαίνουν με την προσβολή και άλλων οργάνων του εθνικού σώματος. Και κυρίως των ζωτικών του. Οι νέες επάλξεις οφείλουν να αναζητηθούν αλλού. Στην περίπτωση της Δημοκρατίας, ισχύει απολύτως το γνωστό: Η τρίτη Δημοκρατία πέθανε. Ζήτω η Τέταρτη. Επόμενα και η θεσμική πολιτική που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα προς τα εκεί, όσο η ίδια η 4η Δημοκρατία. Αυτές λοιπόν είναι τα νέα οχυρά της Δημοκρατίας.
{*} Υποψήφιος Νομάρχης στις εκλογές του 2002, Πρόεδρος του σωματείου «Φίλοι της Αμπέλου και Οίνου Ο Στάφυλος», περιοχής Σουφλίου.
