Μια προσωπική, σουρεάλ και ουσιαστική ματιά στα πράγματα από τον Παναγιώτη Νόιφελτ
Έχει παιχτεί ένα άσχημο παιχνίδι κατά της χώρας, με τον καταπονημένο έλληνα και ελληνίδα να ακολουθούν μέσα από μαζική χειραγώγηση το ακατανόητο, το ανομολόγητο, βιώνοντας όμως το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου, που το πιθανότερο είναι να μην έλθει ποτέ.
Το όλο σκηνικό στήνεται σε μια δύση άγρια και είναι σαν το ανέκδοτο με τον Μπλακ Τζακ στο σαλούν, όπου ενώ οι ανύποπτοι θαμώνες διασκεδάζουν ανοίγει άξαφνα η πόρτα και μπουκάρει ένας χτυπημένος με ένα βέλος στην πλάτη και λέει: σε μισή ώρα θα έρθει ο Μπλακ Τζακ, και πεθαίνει.
Σε δέκα λεπτά μπουκάρει ένας άλλος με καρφωμένο ένα μαχαίρι στο στήθος και λέει: σε είκοσι λεπτά θα έρθει ο Μπλακ Τζακ, και ξεψυχά, κι έχουμε μέχρι τώρα δυο πτώματα. Σε δέκα λεπτά, ένας τρίτος σερνόμενος μες τα αίματα λέει: σε δέκα λεπτά θα έρθει ο Μπλακ Τζακ, και αφήνει την τελευταία του πνοή.
Μέσα στο μπαρ πανικός, ακούγονται φοβισμένοι ψίθυροι. Ακούγονται πυροβολισμοί απ έξω Ο κόσμος σε πλήρες παραλήρημα και μετά σιωπή και σε πέντε λεπτά μπαίνει ένας τέταρτος .
Είναι πυροβολημένος παντού και σε ακατάληκτη γλώσσα καταφέρνει και ξεστομίζει πως σε πέντε λεπτά θα έρθει ο Μπλακ Τζακ και πριν άσχημα και γρήγορα πεθάνει μπαίνει ένας τύπος κατράμι, όλα μαύρα, μαύρο καπέλο, μαύρη πιστόλα, μαύρα νύχια, ενώ την ίδια στιγμή ακούγεται από τους θαμώνες ένα βαρύ ο Μπλακ Τζακ και Ω! Ω! Ωωωω!.
Και τους λέει βαριά κι αργόσυρτα κατεβάστε τα στη μπάρα... και αφού κάνει τη δουλειά του σε κανά δυο (άντε θηλυκές για να μη θίξουμε και την ευαισθησία κάποιων και μπούρδες) ανάβει τσιγάρο κοιτά το ρολόι του και λέει Έχουμε πέντε λεπτά μέχρι να έρθει ο Μπλακ Τζακ!.
Έχει κτιστεί σε βάρος του λαού ένα παιχνίδι άνευ προηγουμένου.
Με κέντρα ένθεν και ένθεν να πωλούν φθηνή πληροφορία και να φιμώνουν όποιον έχει μια άποψη που να πατά γερά στην ουσία.
Ποιό είναι το μνημόνιο, ποιό μνημόνιο, τίνος το μνημόνιο;
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, Memorandum? Nicht!
Μα τι λέτε! Υπάρχει, έχει υπογραφεί! Ναι!
ΝΑΙ! Μα δεν πρόλαβε να εφαρμοστεί. Το πρώτο ή Το δεύτερο; Τίποτα Εφαρμόστηκε, ότι θα εφαρμοζόταν με το μνημόνιο ή χωρίς αυτό, για να μπορέσει ο τόπος να λειτουργήσει να αποκτήσει θέση και την κέρδισε την θέση τίποτα παραπάνω γιατί ωρύεται χορός τότε ;
Ποιόν φοβίζουν τα αποτελέσματα που δημιουργεί η δανειακή σύμβαση και ποιόν το μνημόνιο;
Διαπραγμάτευση έγινε. Από τις πιο σκληρές. Με αποτέλεσμα το οποίο το πληρώσαμε ακριβά και που οδήγησε βέβαια σε άλλη διαπραγμάτευση και δημιουργία απαραιτήτου χρόνου. Με θάρρος και ειλικρίνεια έγινε.
Τι φοβικά σύνδρομα τότε σπέρνετε;
Μετά από αυτό είχαμε εκλογές. Και μπορεί να μας πάει έτσι μέχρι τον επόμενο Μάιο (2013). Διότι γίνονται εκλογές και άλλου όπως στην Αμερική, στην Γερμανία και άντε να αλλάξουν πολιτική ή διαχείριση.
Όλο ήταν σαν τον αντικαπνιστικό νόμο λίγο κούνημα το δάχτυλο και μετά, Πάφα-πούφα και φραπούφα.
Το μνημόνιο (οι όροι), μιλάμε για κάτι το οποίο το ακολουθούμε ούτος ή αλλέως και εφόσον έχουμε κατακτήσει τη δυνατότητα να το διαπραγματευόμαστε ανά τρεις μήνες, θα το διαπραγματευόμαστε άσχετα αν ο καλός, ο κακός, ο άσχημος ή ο Μπλακ Τζακ θα είναι στην κυβέρνηση αύριο.
Μόνο που ο καλός θα είναι πάντα καλός, ο κακός πάντα κακός, τον άσχημο θα τον θέλουν πάντα οι όμορφες και ο Μπλακ Τζακ θα είναι μια Μπλακ και μια Τζακ.
Θα πρέπει όμως αυτή η συμπεριφορά να μας αφυπνίσει και να μας ευαισθητοποιήσει μετά την παύση των σειρήνων, γιατί καταδεικνύει κάτι πιο βαθύ, πιο λεπτό και πιο ουσιαστικό και αυτό είναι η ίδια η χαλιναγώγηση της μάζας, η εξημέρωση της τίγρεως που θα έλεγε και ο κακός, το χάιδεμα της νοικοκυράς που θα έλεγε ο άσχημος και ύπνος, υπνος, (πιο σιγανά) ύπνος.
Ο κόσμος παρασύρθηκε Έθεσα εαυτόν διαθέσιμο στο ΠΑΣΟΚ όχι για να ικανοποιήσω κάποια ψωνάρα να πολιτευτώ, όσα ηλιοβασιλέματα είδα, είδα και άλλες τόσες ανατολές διεθνώς.
Δίνω τη μάχη μου για εμένα, το παιδί μου, τη γειτονιά μου, το κόμμα μου, τον καθηγητή και πρόεδρο, για να μη μου πει κάποιος καλά ρε σκερβελέ, τόση μόρφωση, εσύ γιατί δεν έκανες τίποτα;
Θεώρησα άδικο αυτό που γίνεται στο χώρο του κέντρου, το χώρο του ευρωπαϊκού και ανθρωποκεντρικού σοσιαλισμού -όπου υπάρχει-, και της αριστεράς που αγωνίζεται να ανταπεξέλθει σε κλίμα συντηρητισμού και προπαγάνδας και πολέμου των εξισώσεων.
Είναι άδικη η μάχη που γίνεται κατά του ΠΑΣΟΚ και την αδικία την αντιλαμβάνεται πεντακάθαρα αν κάποιος απογυμνωμένος από τον κομπλεξισμό των ακραδανταπίστευτων μεγαλοστελεχών και των Einstürzende Neubauten, αν κάποιος απογυμνωμένος, λέω, πάει απρόσκλητος όπως έκανα εγώ αρκετές φορές εκεί που δεν πάει το κόμμα γιατί φοβάται το γιαούρτι, και τη φάπα.
Η απάντηση μου σε αυτό είναι: αν εξευτελίστηκες εσύ ρε ΓΑΙΔΑΡΕ και δεν έχεις το πολιτικό θάρρος να σε φέρουν σε ασπίδα, φύγε ΦΥΓΕ ΦΥΓΕ !
Όχι για να δώσεις τόπο στους νέους όπως κάποιοι ριψάσπιδες, είπαν πριν φύγουν Κροκόδειλοι οι νέοι δε θέλουν τέτοιες χάρες, παίρνουν την πέτρα, τη στύβουν και στάζουν ποιήματα όποτε γουστάρουν, άμα γουστάρουν, και γουστάρουν, και ο έρωτάς τους δεν είναι πληρωμένος.
Πάενε που μου είπε η Γεωργία από το Περιστέρι, η αγράμματη, η βαθύτατα καλλιεργημένη, Ρίξτα μούτρα σου και άμε πάενε, να πεις όχι αυτό που ακούν, κι ούτε την αλήθεια αλλά μυαλωμένα πράματα. Κι αν σου πει κανένας τίποτα. Ψέματα λέει και θα το βουλώσει, μια-δυο, μετά καλά.
Κι αν θέλει ο Μπλακ Τζακ να περάσει το κατώφλι του σαλούν, πριν αγγίξει την μπάρα, ας ψηφίσει έναν νόμο. Την απαγόρευση των υπουργικών αποφάσεων και εγκυκλίων μετά την ψήφιση νόμων. Για να δούμε πόσα απίδια βάζει ο σάκος.
Α! και κάτι άλλο να μην το ξεχάσω. Αν το σύστημα εξαιρεί κάποιον, για τον οποιονδήποτε λόγο, δίχως σύνεση τότε τους εξαιρεί όλους δίχως τύψη.
Σήμερα είναι αυτός Τζακ, αύριο είναι ένα παιδί με σωματικές δυσπλασίες, μεθαύριο μια σκιά να βαρά πίσω από τον κάδο και την άλλη μέρα όλοι. Το ολοκαύτωμα ξεκίνησε με σημαία προστασία της παραγωγής.
Τρολλάρισμα ?!?!
Να τι βγαίνει όταν μιλάς με τον πολίτη.
Σας ευχαριστώ,
Γεωργία,
δικηγόρε,
φίλε,
φωτογράφε,
παιδί με σύνδρομο,
Ελένη,
άγνωστε/η,
Laurence,
μητέρα,
Jagjiit,
Κουνούπι στον τοίχο που δεν έλιωσα,
και
Τζακ
και τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω τα ΜΜΕ για την εκτενή
& καθημερινή προβολή που μου προσέφεραν.
Δε ξέρω πως έγινε.
Έλαμψα δια της απουσίας μου!
