Με τον ερχομό του Νίκου Γκάλη στην Ελλάδα και τον Αρη, τον Αύγουστο του 1979, το ελληνικό μπάσκετ μπήκε σε νέα τροχιά. Ο σούπερ σταρ όλων των εποχών πλαισιωμένος από μία πλειάδα ικανών παικτών και έναν σύλλογο ο οποίος είχε για την εποχή τεράστιες οικονομικές δυνατότητες κάνοντας μεταγραφές που εκείνη την εποχή ακούγονταν εξωπραγματικές, κατάφεραν να ανεβάσουν το επίπεδο του μπάσκετ σε όλους τους τομείς. Σπορ και θέαμα. Για δύο δεκαετίες, ο 'Αρης πετούσε στα ελληνικά και ευρωπαϊκά γήπεδα συμπαρασύροντας μαζί του και τους υπόλοιπους. Ακολούθησαν τα πέτρινα χρόνια. Τα υπερβολικά χρέη του συλλόγου σε συνδυασμό με την άνοδο των ομάδων του κέντρου, η μαζική φυγή παικτών προς την Αθήνα, οδήγησαν τον 'Αρη σε πτώση αν και παρ όλες τις αντιξοότητες κατάφερε και εκείνα τα χρόνια να μείνει κοντά σε κάποιους τίτλους αφού οι παίκτες πλέον έπαιζαν "για την φανέλα" και όχι για πλουσιοπάροχες απολαβές.
Το σημαντικότερο όλων αυτών είναι ότι ο κόσμος του 'Αρη ποτέ δεν παράτησε την ομάδα στην μοίρα της. Ο κόσμος του 'Αρη ήταν πάντα δίπλα στην ομάδα. Η Θεσσαλονίκη χαρακτηρίστηκε μπασκετομάνα και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Η πόλη δεν είχε να επιδείξει σε βάθος χρόνου καμιά αξιόλογη επιτυχία σε ομαδικό άθλημα έως τη στιγμή που άνθισε εδώ το μπάσκετ. Χιλιάδες νέοι μεγάλωσαν ζώντας μέσα στον πυρετό των επιτυχιών του 'Αρη τις δεκαετίες '80 και '90. Ηταν λοιπόν φυσικό ακόλουθο να μεγαλώσουν γενιές ανθρώπων που έμαθαν το μπάσκετ, το αγάπησαν και έγινε γι' αυτούς τρόπος ζωής. Οι Θεσσαλονικείς γνωρίζουν το μπάσκετ. Γνωρίζουν τους κανονισμούς, γνωρίζουν την ιστορία του, γνωρίζουν τους παίκτες, γνωρίζουν τις ομάδες. Στην Αθήνα το μπάσκετ προέκυψε ξαφνικά ως προέκταση του ποδοσφαίρου, συλλόγων που μέσα σε δυο - τρία χρόνια και ξοδεύοντας υπέρογκα ποσά σε μεταγραφές έκαναν ισχυρές ομάδες. Στην Θεσσαλονίκη το μπάσκετ ζυμώθηκε μαζί με τους φιλάθλους του, είναι αυτό που λέμε μπασκετική παιδεία.
Ολα αυτά βέβαια ανήκουν στο παρελθόν. Σήμερα η κατάσταση δείχνει να διαμορφώνεται κάπως όταν τότε, πριν τρεις δεκαετές ο 'Αρης έδειχνε τον δρόμο στους υπόλοιπους. Ομάδα που θυμίζει NBA, ομάδα που τρέχει αδιάκοπα, ομάδα που κυνηγάει το καλάθι και το μεγάλο σκορ. Ενα χάρμα ιδέσθαι. Ο φετινός 'Αρης παίζει ΜΠΑΣΚΕΤ με όλη τη σημασία της λέξης. Ο φετινός 'Αρης βγήκε από το παραμύθι του NBA και βρέθηκε στην Ελλάδα. Ο φετινός 'Αρης ξεκίνησε και πάλι την επανάσταση στο ελληνικό μπάσκετ δείχνοντας τον δρόμο στους υπόλοιπους. Ο φετινός 'Αρης μάζεψε τους φιλάθλους του περισσότερο από κάθε άλλη φορά στο πολύ μικρό για να τους χωρέσει Ιβανόφειο. Μια ολόκληρη πόλη βγαίνει από τον λήθαργο. Ξυπνάν και πάλι συναισθήματα του παρελθόντος για τους μεγαλύτερους και απεριόριστος ενθουσιασμός για τους νεότερους. Ο φετινός 'Αρης διδάσκει μπάσκετ. Ο φετινός 'Αρης είναι μία ομάδα - όνειρο!
