Έκθεση: "Trans-Continental Nexus"

Η Γκαλερί Donopoulos International Fine Arts, παρουσιάζει για το καλοκαίρι του 2016, την έκθεση που επιμελείται η καθηγήτρια της Ιστορίας της Τέχνης με έδρα τη Νέα Υόρκη, δρ.Θάλεια Βραχοπούλου «Trans-Continental Nexus: Nick Moore, Jinsoo Kim, Hoyoon Shin, Joohyun Kang, Angelika Prapa, Sobin Park, Yannis Christakos, Tina Karageorgi, Maria Karametou».
Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 23 Ιουνίου στις 8 το βράδυ.

Αυτή η έκθεση αποτελεί μια συνάντηση Ανατολής και Δύσης ως προς τον συνδυασμό καλλιτεχνών από διαφορετικές ηπείρους, Ασία, Ευρώπη, Αμερική, καθώς και μια συνάντηση του χαρακτηριστικού ύφους του κάθε τόπου. Το διαφορετικό ύφος αυτών των εννέα καλλιτεχνών, χρησιμεύει ως πλέγμα και "τόπος" όπου μπορούμε να παρατηρήσουμε κάποιες ιδεολογικές ή αισθητικές διαφορές και ομοιότητες.

Η Τίνα Καραγεώργη, η Aγγέλικα Πράπα και ο Γιάννης Χρηστάκος είναι Έλληνες, ενώ η Μαρία Καραμέτου, αν και γεννήθηκε στην Ελλάδα, εδώ και πολλά χρόνια ζει και εργάζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι Hoyoon Shin και Sobin Park, ενώ παρουσιάζουν εκθέσεις παγκοσμίως, ζουν και εργάζονται στην Κορέα, ενώ οι Jinsoo Kim καιJooyun Kang βρίσκονται στις Ηνωμένες Πολιτείες τα τελευταία είκοσι χρόνια. Ο Nick Moore είναι Βρετανός, αλλά έχει περάσει πολλά χρόνια στην Ελλάδα και διατηρεί επίσης ένα στούντιο στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Κατά συνέπεια, η παρούσα έκθεση μας δημιουργεί την ανάγκη να εξετάσουμε αν αυτές οι διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές είχαν πραγματικό αντίκτυπο στο ύφος των καλλιτεχνών και αν ναι, τότε ποιό;

Η Τίνα Καραγεώργη μέσα από τη δουλειά της εξερευνά το δυσυπόστατο της φύσης, τη σχέση του πνεύματος ενάντια στην ύλη, γεγονός που είναι εμφανές στα υλικά που χρησιμοποιεί στα έργα της που είναι τόσο αντίθετα μεταξύ τους, το ύφασμα με το φως. Η καλλιτέχνης προσπαθεί να διεισδύσει στο πολυεπίπεδο υποσυνείδητο και στα αποκρυφά του με σκοπό να γίνει βαθύτερα κατανοητό όπως το αποτυπώνει μέσα από πολλά επίπεδα και μέσα από τη χρήση αντίθετων μεταξύ τους υλικών. Η Τίνα Καραγεώργη δουλέυει με ακατέργαστα ξύλα, φίνα υφάσματα, φως neon και μέταλλα που δημιουργούν κομμάτια που όχι μονο έρχονται σε αντίθεση με το έργο ή το χρώμα αλλά και με το άγγιγμα του υποσυνείδητου και τη διαισθητική φύση της δουλείας της.

Ο κόσμος της Αγγελικής Πράπα συγκρούεται και μεταλάσσεται ενώ ταλαντεύεται ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, το κωμικό και το σοβαρό, τη μικρή και μεγάλη εικόνα, την έντονη και την διακριτική γραμμή. Οι ελληνοαυστριακές της ρίζες διαφαίνονται όταν απεικονίζει στα έργα της, ιστορικές καλλιτεχνικές φιγούρες δίπλα σε μικρά παιδιά και φιγούρες ηλικιωμένων, που μοιάζουν να παραδίδουν μάθημα. Είναι σαφές ότι ενδιαφέρεται για την ψυχολογία των χαρακτήρων που πολύ συχνά απαιτούν ανάλυση, όπως στην εικόνα με τον αγρότη που δένει την αγελάδα του όταν τον πλησιάζει μια χυμώδης γυμνή γυναίκα. Η Πράπα αποτυπώνει επιδέξια σχέδια στα έργα της, γεγονός που οφείλεται στην εμπειρία της τόσο από την παιδεία της, όσο και από την καλλιτεχνική επιμέλεια βιβλίων με ιατρικό περιεχόμενο που ανέλαβε.

Μέσα από μια διακριτική ματιά, η Μαρία Καραμέτου, εξετάζει τους ανθρώπους προσπαθώντας να καθορίσει τα βασικά στοιχεία του χαρακτήρα τους με σκοπό να τους παρουσιάσει στα έργα της με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Πιστεύει, ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και ότι μέσω της παρατήρησης, της καταγραφής και της ερμήνειας ο κόσμος γύρω της είναι όπως τον βλέπει και μπορεί να ικανοποιήσει τη φαντασία της. Η καλλιτέχνις εξετάζει τις έσωτερικές ζωές των ανθρώπων γύρω της και ό,τι εκείνες κρύβουν, αποκαλύπτουν ή προστατεύουν πίσω από τα πρόσωπα που εμφανίζουν προς τα έξω.

Η Sobin Park, με τη χρήση ως μέσου της αισθησιακής γραμμής του γραφίτη και της βελούδινης γραφής του λαδοπαστέλ, δημιουργεί εικόνες με κυρίαρχο στοιχείο έναν δράκο μαζί με μια όμορφη γυμνή γυναικεία μορφή. Συνδυάζοντας, τον δράκο, ένα θρυλικό πλάσμα για την Ασία, με τη φιγούρα της γυμνής γυναίκας δημιουργεί μια αίσθηση δύναμης στο θεατή, και μέσα από την αντίθεση της τραχύτητας του δέρματος του δράκου με το απαλό δέρμα της παρθένας. Τα πανοραμικά ζωγραφικά έργα της Park, όπου ο δράκος εναγκαλίζεται με τη γυναικεία φιγούρα, είναι ασκήσεις με μια νευρώδη, ρυθμική γραμμή που μπλέκει και τους δύο σε ένα χορό ζωής, που εναρμονίζει το Γιανγκ με το Γιν, το αρσενικό με το θηλυκό.

Ο Jinsoo Kim, μας αιχμαλωτίζει με ένα γραμμικό δίκτυο ζωγραφισμένο σε γυαλιστερά αντικείμενα που έχουν το σχήμα σταγόνας. Αν και η γκάμα του Κim κυμαίνεται από νατουραλιστικά μπρούτζινα γλυπτά σε συλλογές, μέχρι καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις εκμαγείων ρητίνης από διάφορα αντικείμενα που βρίσκει, διατηρεί το δέσιμό του με την ισορροπία. Ο Κορεατικής καταγωγής, Kim, χρησιμοποιεί χρώματα που είναι λαμπερα δημιουργώντας λείες και καλαίσθητες επιφάνειες, οι οποίες είναι τόσο άψογες που θυμίζουν καθρέφτη.

Η συγκινησιακή και δυναμική γραμμή του Γιάννη Χρηστάκου μπορεί να εκφραστεί σαν ένας αγκαθωτός αραχνοειδής ιστός που θυμίζει μαρτύριο ή τριαντάφυλλο αλλα ακόμη και μοτίβα ραμμένα με νήμα πάνω σε καμβά. Αυτός ο γραμμικός ιστός απλώνεται μέσα από τα περάσματα χαλαρώνει και τείνει να γίνεται υγρός, για να μας φέρει στο μυαλό ποτάμια και λίμνες. Οι λεπτές γραμμικές δημιουργίες του Χρηστάκου έχουν πληθώρα από εμπνεύσεις, όπως από τη χαρτογραφία που είχε μελετήσει νωρίτερα στη διάρκεια της καριέρας του.

Η Κορεάτισσα, Joohyun Kang κέρδισε το δεύτερο MFA στο Pratt Ινστιτούτο Τεχνολογίας και εργάζεται στη Νεα Υόρκη. Η νέα σειρά έργων Power Games έχει ως θέμα τη δυαδικότητα της φύσης του κύκλου της ζωής, δηλαδή την καταστροφή και την αναγέννηση. Κάνει μια ηχηρή δήλωση σε σχέση με την επιβίωση εντός του εκ φύσεως επικίνδυνου οικολογικού περιβάλλοντος, στο οποίο υπάρχει ζωή.

Τα έργα του Nick Moore είναι κατά κύριο λόγο παραστατικά έτσι ώστε να παρουσιάσει καλύτερα την βαθιά αφοσίωση του στη μελέτη της ανθρώπινης φύσης. Οι προσωπικότητες του καλλιτέχνη, ζωντανεύουν εξίσου μέσα από τις έξυπνες παρατηρήσεις του, όσο και από τη χρήση των μέσων, που συχνά είναι τα παιδικά παιχνίδια όπως τα Lego τουβλάκια. H πρόσφατη σειρά έργων του, Wall of Friends, περιλαμβάνει πορτραίτα από εραστές, συνεργάτες ή και ανθρώπους τους οποίους θαυμάζει και έχουν κάποια χαρακτηριστικά απόλυτα αντιπροσωπευτικά του χαρακτήρα τους.

Ο Hoyoon Shin ζεί σto Gwangju της Νότιας Κορέας αλλά εκθέτει διεθνώς, χρησιμοποιεί ψηφιακή τεχνολογία στα έργα του, συγκεκριμένα τα σμιλεύει με 3D εκτύπωση και στη συνέχεια τα κόβει με το χέρι. Τα εφήμερα χάρτινα γλυπτά του μπορεί να ερμηνευθούν και ως Βουδιστικές δηλώσεις που αντανακλούν προσωπικές του πεποιθήσεις. Ο Hοyoon εστιάζει στο «τώρα» το οποίο δημιουργεί με την αφθονία του κενού χώρου που αντιπροσωπεύει την πνευματική σφαίρα, ένω τα στέρεα τμήματα των έργων του αντιπροσωπεύουν την ψευδαίσθηση του υλικού κόσμου. Τα κομμάτια της συλλογής του σε επανάληψη έχουν δημιουργηθεί με βάση τον διαλογισμό, την ηρεμία, τη χαλαρότητα. Πολλοί από τους Βούδες του Shin, απηχούν τις παραπάνω αρετές και αυτό φαίνεται από τις χαλαρές πόζες τους με ευχάριστες εκφράσεις.

Η ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση είναι ότι η ανθρωπομορφική τέχνη συσχετίζεται περισσότερο με την Αρχαία Ελλάδα και το παρελθόν της, λόγω επιρροής, γι’ αυτό και στην Ευρώπη αυτό το στυλ τέχνης είναι ιδιαίτερα αγαπητό. Αλλά σε αυτή την έκθεση θα δούμε τους ¨Ελληνες καλλιτέχνες, Καραμέτου και Πράπα, τον Άγγλο Moore, και τους Κορεάτες Park, Shin, Kang και Kim οι οποίοι χρησιμοποιούν παραστατικές εικόνες. Επίσης, στους καλλιτέχνες όπως ο Χρηστάκος και η Καραγεώργη, η τάση των έργων τους είναι αφηρημένη. Έτσι λοιπόν αυτοί οι καλλιτέχνες ανατρέπουν το κοινό στερεότυπο, μπορεί αν είναι και να μην είναι, έστω και αν σ’ έναν βαθμό αμβλύνεται λόγω της παγκοσμιοποίησης.


Donopoulos IFA
Αγίας Θεοδώρας 3, Θεσσαλονίκη
Τηλ. 2310552633