Ως εγγυητή της σταθερότητας προβάλλει τον εαυτό του ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκος Μητσοτάκης. «Σταθερότητα ή αβεβαιότητα το δίλημμα των εκλογών» λέει όπου σταθεί και όπου βρεθεί και ποντάρει στην ψήφο όσων ζητούν ακριβώς αυτό. Σταθερότητα.
Για να δούμε όμως πόσο "σταθεροί" είναι αυτοί που προτίθενται να ψηφίσουν τη σταθερότητα. Αλήθεια, πόσο σταθεροί είναι οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας?
Το παρακάτω γράφημα είναι από (μία από τις περίφημες) δημοσκόπηση που μετέδωσε η ΕΡΤ. Αφήνω όλες τις άλλες "καρτέλες" και επικεντρώνομαι σε μία που μου έκανε εντύπωση. Αφορά την πρόθεση ψήφου. Βλέπουμε λοιπόν ότι, η πρόθεση ψήφου για τη Νεα Δημοκρατία τον Φεβρουάριο, είναι στο 31.1%. Τον Μάρτιο υπάρχει μία ξαφνική βύθιση με το ποσοστό να πέφτει στο 28%. Τον Απρίλιο ανεβαίνει πάλι στο 30.5 και τον Μάιο στο 31.7.
Μα, σκέφτομαι, για ποιό λόγο ένα ποσοστό από το 31 πάει στο 28 έτσι ξαφνικά και μετά με τον ίδιο τρόπο που έπεσε ανεβαίνει και πάλι, και μάλιστα, ξεπερνάει το σημείο πριν την πτώση. Είναι το δυστύχημα στα Τέμπη στις 28 Φεβρουαρίου που έριξε το ποσοστό τον Μάρτιο. Από το 31 στο 28.
Το παράδοξο είναι ότι, από τον Απρίλιο μέχρι και σήμερα, οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας φαίνεται ότι ξέχασαν τί τους πλήγωσε τον Μάρτιο. Ξέχασαν το δυστύχημα, ξέχασαν τα τρένα που τρέχουν σε ράγες που δεν ελέγχει κανείς, ξέχασαν τον σταθμάρχη που μπήκε από την πίσω πόρτα, τα ξέχασαν όλα.
Συμπέρασμα, ασταθείς ψηφοφόροι δελεάζονται από συνθήματα για σταθερότητα. Θέλουν τον μάστορά τους, θα έλεγε κανείς. Εγώ θα έλεγα, μας κυβερνάν αυτοί που σας αξίζουν.