Events στο goTHESS
Αφορμή για αυτό το άρθρο στάθηκε ένα περιστατικό που συνέβη στο Ωραιόκαστρο. Οδηγούσα λοιπόν στο δρόμο μπροστά από το 1ο δημοτικό σχολείο και καθώς έστριβα δεξιά για να βγω στο Δημαρχείο, έρχεται απέναντί μου άλλο αυτοκίνητο, το οποίο οδηγούσε μεσόκοπη "κυρία". Η "κυρία" (τα εισαγωγικά έχουν νόημα διότι πρόκειται για ελεεινό ζώο) οδηγούσε σε ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ. Σταματάω λοιπόν για να μην πέσω επάνω της. Σταματάει και εκείνη. Περιμένω, περιμένει. Ανοίγει το παράθυρο, βγάζει έξω την γαιδουρομουσούδα της και μου ζητάει να κάνω πίσω (ΕΓΩ!) για να περάσει! Της λέω ότι οδηγεί σε μονόδρομο και να κάνει πίσω για να περάσω εγώ.
Το γνώριζε. Μου λέει συγνώμη. Της λέω ότι η συγνώμη δεν διορθώνει τα πράγματα και κακώς εφευρέθηκε.
Το ελεεινό γλοιώδες υποκείμενο, μου λέει το εξής Ελληνικό. Καλά, εσύ δεν έχεις πάει ποτέ σε μονόδρομο?
Σάστισα. Από το θράσος της. Της λέω ότι δεν έχω πάει ποτέ σε μονόδρομο.
Τελικά περνάει (αφού ούτως ή άλλως είχε χώρο) και φεύγοντας με βρίζει, σταματώντας μάλιστα το αυτοκίνητό της - ίσως θα ήθελε να βρίσει περισσότερο, δεν ξέρω.
Το λάθος μου ήταν που δεν πήρα φόρα να πέσω επάνω της και να με πληρώσει για την ζημιά.
Συμπέρασμα? Η συγνώμη δεν καταργεί τους νόμους, εκτός και εάν είσαι έλληνας, από αυτούς που ανήκουν στην γενιά των καραγκιόζηδων. Των τιποτένιων κλεφτράκων δηλαδή. Αυτών που ζουν με την ανοχή των άλλων που είναι νομοταγείς. Αλλά η ανοχή τέλος.
Pipis Fakidomitis
