ΑLBERT EINSTEIN, NIELS BOHR, ERNEST RUTHERFORD, MAX PLANK, WOLFGANG PAULI, ERWIN SCHRODINGER
Είναι οι άνθρωποι που έθεσαν τις βάσεις της Φυσικής όπως την ξέρουμε σήμερα.
ΑLBERT EINSTEIN: Γεννήθηκε στο Ούλμ της Γερμανίας το 1879 και πέθανε το 1955 στο Πρίνστον των Η.Π.Α. Από 14 ετών έμενε με την οικογένειά του στην Ελβετία. Το 1900 τελείωσε το πολυτεχνείο της Ζυρίχης και εργάστηκε σαν καθηγητής στο Βίντερτουρ. Το 1902 κατέλαβε τη θέση του ειδικού στο Ομοσπονδιακό Γραφείο Ευρεσιτεχνίας στη Βέρνη όπου και εργάστηκε ως το 1909. Στο διάστημα αυτό διαμόρφωσε τη θεωρία της σχετικότητας. Το 1909 εκλέγεται καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Ζυρίχης και αργότερα στο πανεπιστήμιο της Πράγας. Το 1912 επιστρέφει στη Ζυρίχη όπου παίρνει την έδρα στο πολυτεχνείο της πόλης. Το 1913 εκλέγεται μέλος της Πρωσικής και Βαυαρικής Ακαδημίας Επιστημών και το 1914 έρχεται στο Βερολίνο όπου διορίζεται διευθυντής του Ινστιτούτου Φυσικής και καθηγητής του πανεπιστημίου του Βερολίνου. Το 1921 τιμάται με το βραβείο Νόμπελ για την ανακάλυψη των νόμων του φωτοηλεκτρικού φαινομένου. Το 1933 εγκαταλείπει τη Γερμανία και αργότερα σε ένδειξη διαμαρτυρίας κατά του φασισμού παραιτείται από την Γερμανική ιθαγένεια αποχωρεί από την ακαδημία και πηγαίνει στο Πρίνστον των Η.Π.Α. όπου γίνεται μέλος του Ινστιτούτου Ανώτερων Μελετών. Το 1940 υπέγραψε επιστολή για τον πρόεδρο των Η.Π.Α. στον οποίο τόνιζε τον κίνδυνο που πρόβαλε αν η Γερμανία κατασκεύαζε πυρηνικά όπλα.
NIELS BOHR: Δανός φυσικός. Γεννήθηκε στην Κοπεγχάγη το 1885 όπου και πέθανε το 1962.Διακρίθηκε σαν φοιτητής στο πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο της Δανικής Ακαδημίας Επιστημών και Γραμμάτων. Το 1911 στη διδακτορική διατριβή του υποστήριξε ότι η κλασσική φυσική εμφανίζεται ανεπαρκής για την μελέτη της συμπεριφοράς της ύλης σε επίπεδο ατόμων .Το 1912 μετακινήθηκε στο πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Εκεί ήλθε σε επαφή με την ομάδα του Rutherford και το 1913 διατυπώνει το φερώνυμο ατομικό πρότυπο Το 1916γίνεται καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης. Εκεί ιδρύθηκε για τον Bohr ένα νέο Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής στο οποίο έγινε διευθυντής από το 1921 μέχρι το τέλος της ζωής του. Διαδραμάτισε αποφασιστικό ρόλο για την κατανόηση του φαινομένου της πυρηνικής σχάσης (1939)Το 1940 όταν η Δανία κατελήφθη από τους Γερμανούς υπό την απειλή της Εβραϊκής του καταγωγής και αντιναζιστικής του ιδεολογίας κατέφυγε στην Σουηδία. Τα επόμενα χρόνια στην Αγγλία και στις ΗΠΑ συμμετείχε στα προγράμματα κατασκευής της ατομικής βόμβας. Το 1950 με δημόσια επιστολή στον ΟΗΕ και το 1955κατά την Πρώτη Διεθνή Διάσκεψη για τις Ειρηνικές Εφαρμογές της Ατομικής Ενέργειας διατυπώνει την έντονη ανησυχία του για την χρήση των πυρηνικών όπλων. Από το 1939 και ως το τέλος της ζωής του διετέλεσε πρόεδρος της Δανικής Βασιλικής Ακαδημίας.
ERNEST RUTHERFORD: Βρετανός πυρηνικός φυσικός. Γεννήθηκε στο Σπρίνγκ Γκόουβ της Ζηλανδίας το 1871και πέθανε στο Καίμπριτζ της Αγγλίας το 1937. Συχνά αποκαλείται "πατέρας των πυρηνικών επιστημών". Τα κύρια σημεία του έργου του αφορούν στη διερεύνηση του μηχανισμού της ραδιενεργού διάσπασης και μεταστοιχείωσης ,στον χαρακτηρισμό των σωματιδίων (α) ως πυρήνων ηλίου το1908 ,στην διατύπωση του φερώνυμου ατομικού προτύπου το 1911και στην πραγματοποίηση των πρώτων τεχνιτών διασπάσεων ατομικών πυρήνων. Τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ ,για τις ερευνητικές του εργασίες σχετικά με τις ραδιενεργούς διασπάσεις ασταθών στοιχείων. Κατά τη διάρκεια του Α παγκόσμιου πολέμου ανέλαβε να μελετήσει το πρακτικό πρόβλημα της ανίχνευσης των υποβρυχίων με την βοήθεια ακουστικών συστημάτων.
MAX PLANK: Γερμανός θεωρητικός φυσικός Γεννήθηκε στο Κίελο το1858 και πέθανε στο Γκαίττινγκεν το1947. Γιος δικηγόρου ,σπούδασε στα πανεπιστήμια Μονάχου και Βερολίνου. Στις αρχές του 1880 έγινε υφηγητής στο πανεπιστήμιο του Μονάχου και έπειτα στο Κίελο(1885) και στο Βερολίνου(1889)Το 1894 εκλέχθηκε μέλος της Πρωσικής Ακαδημίας του Βερολίνου, της οποίας διετέλεσε γενικός γραμματέας από το 1912 μέχρι το 1943.Υπήρξε πρόεδρος της Εταιρείας Κάιζερ Γουλιέλμου για την προώθηση της έρευνας (η εταιρεία από το 1948 φέρει το όνομά του)Οι εργασίες του για το φάσμα του μέλανος σώματος τον καθιέρωσαν ως το μεγαλύτερο θεωρητικό του 20ου αιώνα. Στις 14 Δεκεμβρίου του 1900 διατύπωσε την απόδειξη του τύπου του με την πρωτοφανή τότε υπόθεση ότι η ενέργεια ενός ταλαντωτή εκπέμπεται κατά ακέραια πολλαπλάσια μιας στοιχειώδους ποσότητας hν, όπου η νέα παγκόσμια σταθερά του Πλανκ. Έτσι γεννήθηκε μια νέα μορφή φυσικής η Κβαντική Φυσική. Τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ. Από το 1918 υπήρξε μέλος της ΑΕ της ΕΣΣΔ και από το 1926 μέλος της Εταιρείας του Λονδίνου.
WOLFGANG PAULI: Αμερικανός φυσικός Αυστριακής καταγωγής. Γεννήθηκε στη Βιέννη το 1900 και πέθανε στη Ζυρίχη το 1958. Το 1924 εισάγει τον τέταρτο κβαντικό αριθμό για την πλήρη περιγραφή ενεργειακών καταστάσεων των ηλεκτρονίων των ατόμων. Το 1925 διατυπώνει την φερώνυμη απαγορευτική αρχή. Το 1928 γίνεται καθηγητής της Θεωρητικής Φυσικής του Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Ζυρίχης. Το 1940 κατέλαβε την έδρα της Θεωρητικής Φυσικής στο Ινστιτούτο Προχωρημένων Μελετών του Πρίνστοουν. Το 1945 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ για την φερώνυμη απαγορευτική αρχή. Το 1946 αποκτά την αμερικανική ιθαγένεια και μετά το τέλος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου επιστρέφει στη Ζυρίχη.
ERWIN SCHRODINGER: Αυστριακός φυσικός. Γεννήθηκε το 1887 στη Βιέννη και πέθανε το 1961. Το 1906 εισάγεται στο πανεπιστήμιο της Βιέννης όπου φοίτησε μέχρι το 1920. Το 1926 στη Ζυρίχη δημοσιεύει επιστημονικά άρθρα τα οποία έθεσαν τις βάσεις της σύγχρονης κβαντομηχανικής. Η θεωρία του συνοψίζεται στην περίφημη κυματική εξίσωση που περιγράφει με επιτυχία την κίνηση των μικρών σωματιδίων. Για την εργασία του αυτή τιμήθηκε με το βραβείο Nobel το 1933. Το 1927 διαδέχεται τον Plank στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Εκεί συνεργάζεται με μια ομάδα διακεκριμένων επιστημόνων ανάμεσα στους οποίους και ο Αϊνστάιν. Το 1933 εγκαταλείπει αυτή τη θέση πιστεύοντας ότι δε μπορεί να ζήσει άλλο σε μια χώρα όπου οι διώξεις σε βάρος των Εβραίων είχαν γίνει εθνική πολιτική. Έτσι αρχίζει μια επταετή οδύσσεια από το Βερολίνο στην Αυστρία, την Μεγάλη Βρεττανία,στο Βέλγιο ,στην Ποντιφική Ακαδημία της Ρώμης και, τέλος στο 1940,στο Ινστιτούτο Προχωρημένων Σπουδών στο Δουβλίνο. Για τα επόμενα 15 χρόνια παρέμεινε στην Ιρλανδία πραγματοποιώντας ερευνητικό έργο τόσο στην τη Φυσική όσο και στην ιστορία και και φιλοσοφία της επιστήμης. Το 1956 επέστρεψε σαν ομότιμος καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Βιέννης.
